شكُوك و خطرات در باب پروردگار بعد (از) يقين به پروردگارى اوست و در ثانى، نفى خطرات و وساوس در يگانگى بعد (از) اثبات و يقين به يگانگى او.
و رحمت متصله لا ينقطع فرستد خدا بر محمّد، آقاى مخلوقات او و برگزيدگان از عترت و ذريّه او.
و معناى كلمه «امّا بعد»، اين است كه هرگاه چيزى بعد از حمد و توحيد و صلات و سلام باشد و لايق ذكر باشد، در اين مقام، پس اين خواهد بود كه: به درستى و تحقيق، از فضل و احسان خداست بر بندگان، اينكه غنى كرده است ايشان را به حلال از حرام، يعنى نكاح را حلال كرده تا از زنا و لواط بى نياز باشند.
وحى كرده است اين مطلب را به پيغمبرش(ع) در كتاب خود كه فرموده است: وأنكحوا الأيامى مِنْكم، يعنى صاحب جفت كنيد بى جفتهاى خود را از مردان و زنان و همچنين غلام و كنيزهاى صالح خُود را كه سزاوارترند از غير صالحها به سبب محافظت دين آنها. يا مراد آنانى باشد كه صلاحيت و قابليّت تزويج داشته باشند.
و مراد از «إن يكونوا فقراء» تا آخر، اين است كه مبادا خوف فقر و عجز از نفقه و غيره مانع شود از نكاح؛ كه اگر فقير باشند و نكاح كنند. خدا ايشان را غنى مى كند از فضل خود، و خدا صاحب وسعت است و نعمت او تمام نمى شود به دادن، و بسيار داناست به احوال بندگان، آنچه مقتضاى حكمت است از وسعت دادن و تنگ گرفتن، چنان مى كند.
در اينجا خُطبه تمام شد، و وقت شروع در خطِبه و خواستگارى شد. و حضرت فرمودند بعد از انتهاى خُطبه:
پس به درستى كه محمّد بن علىّ بن موسى خواستگارى مى كند امّ الفضل دختر بنده خدا مأمون را، و از براى او مهر قرار داد به مقدار مهر جدّه خود فاطمه دختر محمد(ص)، آن پانصد درهم خوب رواست.
بعد از آن فرمود:
پس آيا تزويج كردى يا اميرالمؤمنين، محمد بن على را به ام الفضل بر اين صداق مذكور؟