و در روايت ديگر از آن حضرت به همين مضمون روايت كرده است و بعد از آن فرمود كه: چون آن بنده از براى برادر دينى دعا مى كند، پس مى گويد ملكى كه موكّل است به او: آمين و از براى تو دو مثل آن است كه از براى برادرت خواستى. ^۱

۰.و در روايت ديگر از حضرت صادق(ع) روايت كرده كه رسول خدا(ص) فرمود كه:نيست كسى كه دعا كند براى مؤمنين و مؤمنات، مگر اينكه حق تعالى رد مى كند بر او مثل آنچه دعا كرده است از براى آنها از هر مؤمن و مؤمنه كه در دنيا آمده يا بعد از اين بيايد تا روز قيامت. به درستى، گاه است بنده را در روز قيامت امر مى كنند كه ببرند به جهنّم و مى كشند او را بر رو كه بيندازند به آتش، پس مؤمنين و مؤمنات مى گويند كه(:اى) پروردگار، اين كسى است كه دعا مى كرد براى ما، پس ما را شفيع كن كه شفاعت او كنيم، پس حق تعالى ايشان را رخصت شفاعت مى دهد و به سبب اين نجات مى يابد. ^۲

۰.و باز كلينى به سند صحيح روايت كرده است از ابراهيم بن هاشم كه گفت:ديدم عبداللّه بن جندب را كه از اعاظم و اجلاّ و ثقات اصحاب كاظم و رضا(ع) است در موقف عرفات، و نديدم كسى كه وقوف او در عرفات بهتر از او باشد؛ دايماً دستهاى او بلند بود به آسمان و اشكهاى او بر رخسارههاى او روان بود، به حدى كه به زمين مى رسيد. پس چون مردم فارغ شدند، گفتم به او كه: يا ابا محمد، نديدم كسى را هرگز كه وقوف عرفات او به از تو باشد. گفت: واللّه دعا نكردم مگر براى برادرانم. و اين به سبب اين است كه خبر داد مرا حضرت ابى الحسن موسى بن جعفر(ع) كه هر كه دعا كند در پشت سر و غايبانه از براى برادرش، ندا مى كنند به او از جانب عرش كه: از براى تو است صد هزار برابر مثل آن.