پس من ناخوش دارم كه واگذارم صد هزار برابر مثلى را كه خدا ضامن آن است، و اختيار كنم يكى را كه نمى دانم كه مستجاب مى شود يا نه. ^۱

و احاديث در اين مطلب بسيار است و آنچه ذكر كرديم كافى است.
و به هر حال، كلمه «الحمدللّه» دلالت و اشاره دارد به توحيد و ساير كمالات و خلق جميع نعمتها؛ چنانكه كلمه «اللّه اكبر» نيز دلالت دارد بر اثبات صفات كمال و تنزيه از جميع نقايص و اينكه او را نمى توان وصف كرد و هيچ ذهنى به او احاطه نمى كند و بزرگ تر از آن است كه وصف شود و به عقل و حسّ ادراك شود، يا بزرگ تر از هر چيز كه تصوّر شود. و امّا كلمه «لا اله إلاّ اللّهُ»، پس همين دلالت دارد بر تنزيه خدا از شريك -كه يكى از صفات سلبيّه است؛ چنانكه «سبحان اللّه» دلالت بر تنزيه از جميع نقايص و عيوب دارد و متضمّن جميع صفات سلبيّه است. پس مستفاد شد كه تسبيحات اربعه مشتمل بر اصول خمسه مى باشد.
و لكن احاديث در افضليّت كلمه «لا اله إلاّ اللّهُ» از ساير عبادات و اذكار نيز وارد شده و در بسيارى از اخبار وارد شده كه هر كه «لا اله إلاّ اللّهُ» بگويد، واجب مى شود او را بهشت؛ و لكن در روايات، شروط از براى او قرار داده اند، كه از جمله آنها حديث حضرت رضا(ع) است كه در حين روانه شدن از نيشابور فرمود:

۰.انا من شروطها. ^۲

و در بعض آنها ذكر شده كه مشروط است به آنكه از شيعه و تابعين اميرالمؤمنين(ع) باشد. ^۳
و در بعض آنها وارد شد كه مشروط است به اخلاص، و اخلاص اين است كه لا اله إلاّ اللّهُ مانع شود او را از آنچه خدا حرام كرده. ^۴