بسم الله الرحمن الرحيم
الحمد لله مفيض الحكم، والصلوة على محمد وآله وسلم.
دى يك ناگاه از عراق وفاق ب ۱ ، وسرحدّ بسط و استنطاق،رقمى از عزيزى رسيد. مشعر به استكشاف معنى «أنا النقطة التي تحت الباء». چون در وقتى بود كه قهرمان زمان مخدّرات سراپرده غيب بر منصّات ۲ صحارى عيان، در حجله نوبهار، بر تخت مرغزار و مطيّه شاخسار در جلوه گرى داشته، قواى بوقلمون آساى ناهيد هر دم رنگى مى نمودند، و ابداعيان ۳ سرادق «كن فيكون» هر لحظه به نيكى ظاهر مى شدند، گاهى روى دلجوى غنچه عذراء، كه مريم آسا در بكرى آبستن گشته صدگونه مى آراستند، و گاهى زبان غزلسراى بلبل كه عيسى وش در مهد گويا شده، هزار دستان ۴ تلقين مى كردند،
شقايق با شما مه راز مى گفت-صبا تفسيـر آيت بـاز مى گفت
فسبحان من ليس كمثله شيء وهو السميع البصير. ۵ هر آينه قلم نيز سوسن مانند زبان افصاح كشيدن گرفت، وآنچه در چمن زمان و
1.عراق: كناره دريا بدرازا، وفاق: سازگارى و سازدارى؛ عراق وفاق: هم مسلكان در اين راه(عرفان).
2.منصات: جمع منصّة جاى ظاهر شدن چيزى.
3.ابداعيان: جمع ابداعى چيزهاى تازه و بديع.
4.هزاردستان: هزارآواز ـ عندليب.
5.اقتباس از سوره شورى آيه ۱۱: …ليس كمثله شيه وهو السميع البصير و لى در نسخه دانشگاه بدينصورت است فسبحان الذي بيده ملكوت كل شيء وهو السميع البصير.
