گشت تا وقتى كه زمان در رسد اين رو بيان زبانش در طى مكامن اخفاء استار اسرار مشاراليه گشته و وضع همايونش ظاهر و مبين است.

به جرعه تو سـرم مست گشت، نوشت باد-خود از كدام خم است اين كه در سبو دارى
و اگر از اين رقوم چيزى مشكل ماند، رجوع به جداول البحر كه در مفاحص ^۱ ثبت گشته نمايد، تا روشن گردد.
«أنا النقطة التي تحت الباء» و اما اين و جهت كه افصاح از نقدى نموده كه آفتاب كمال ناب از مشرق عيارش سرزند و تيغ اشعه ظلم زداش پرتو انوار بر عالم و عالميان اندازد و چون آن عين كه مودّاى اين وجهست كه شيمه كريمه اش بر تخت ظهور و اظهار خراميدن است.
هر آينه به زبان افصاح به آن تصريح نموده، چنانچه السنه آيات و احاديث همه مؤيد آن است.

رهنورد بيان بسى تندست ترسم از دست من عنان بجهد
وجهى چند كه در طى اين حروف و عبارت سحر آفرين مدرّج است، آنچه الجالة هذه بر جريده ^۲ مشاعر ثبت بود صورت تحرير يافت تا طالبان هوشمند را از مائده زمان ماحضرى باشد؛

ز قندى سخن پخت حلوا كمال-ببينيد ياران كه چون آمدست
وصلّى الله على محمد وآله وسلم.
تمّ الكتاب