كه : «اللهم صل على محمد لأنك أعلم بما يليق».
وَ اكْسِرْ عَنّى سُلْطانَ الْهَمِّ بِحَوْلِكَ . [ هم ، اندوه و آن كيفيتى است نفسانى كه عارض گردد و نفْس انسان را دايم از جهت امور ناخوش ناملايم ، يعنى ] : و بشكن از من سلطنت و غلبه اندوه را به حول و قوّت خود .
وَ اَنْلِنى حُسْنَ النَّظَرِ فيما شَكَوْتُ . «اناله» در لغت به معنى اعطاست و مراد به حسن النظر مى تواند بود كه لطف و مرحمت الهى باشد ، چنانچه ابن اثير در حديث : «انّ الله لا ينظر الى صوركم و أموالكم ولكن ينظر الى قلوبكم و أعمالكم» ^۱ گفته است كه معنى «النظر ههنا الاختيار و الرحمة و العطف» ، يعنى : اعطا كن و برسان به من [ نظر ]نيكويى خود را ، يعنى لطف و مرحمت خود را در آنچه شِكوه كردم.
وَ اَذِقْنى حَلاوَةَ الصُّنْعِ فيما سَألْتُ . «الصنع» ، به معنى «الاحسان يقال : اصطنعت عند فلان صَنِيعة ، أى أحسنت الله» ؛ يعنى : بچشان مرا شيرينى احسان در آنچه طلب كردم.
وَهَبْ لي مءنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَ فَرَجاً هَنيئاً . يعنى : و ببخش مرا از نزد خود ، رحمت و راحتى كه گوارَنده باشد و بى مشقّت ، حاصل شود.
وَ اجْعَلْ لى مِنْ عِنْدِكَ مَخْرَجاً وَحِيّاً . يعنى : و بگردان از براى من از نزديك خود بيرون آمدن ، نيز يعنى از اين نازله و بليّه .
وَ لا تَشْغَلنى بِالاِهْتمامِ عَنْ تَعاهُدِ فُرُوضِكَ وَ اسْتِعْمالِ سُنَّتِكَ . اهتمام ، اندوه خوردن ، مأخوذ است از «هم» ، و «هم» چنانچه گذشت ، كيفيتى است نفسانى كه عارض شود نفس انسانى را دايم به سبب امور ناخوش غيرملايم. يعنى : و مشغول مگردان و بازمدار مرا به سبب اندوهناك شدن و غم خوردن ^۲ از محافظت بر وظايف فرايض و رعايت جانب واجبات و تأديه آنها بر وجه لايق و سزاوار و از قيام و عمل به نوافل و