فصل پنجم، نسبت به فصل چهارم از حجم بيشترى برخوردار بوده، خود، شامل يازده مبحث در زمينه شناخت ابو بصير است. در اين فصل نيز مؤلّف، با ذكر مثال هايى از كتب روايى براى بررسى سلسله سند و تاريخ زندگانى ابو بصير و جدا نمودن ابو بصير ثقه از غير ثقه، دليل هايى را براى اثبات مدّعاى خود مى آورد.
رساله با يك «خاتمه» در قرينه هاى موجود براى شناخت ابو بصير ثقه از غير ثقه در روايات به پايان مى رسد.

شرح حال مؤلّف

مهدى بن حسن بن حسين موسوى خوانسارى (1182 ـ 1246ق) از خواصّ شاگردان محقّق قمى رحمه الله و پسر عموى سيّد زين العابدين، پدر صاحب روضات است و شرح حال وى در روضات الجنات، به تفصيل بيان شده و مصنّفاتش نام برده شده ، و آمده است كه يكى از تأليفات او رساله رجالى مبسوط در تحقيق احوال ابو بصير است كه مؤلّف، آن را عديمة النظير في أحوال أبي بصير ناميده است.
اين رساله ضمن كتاب الجوامع الفقهية در سال 1318ق، به چاپ رسيده است. ^۱
خوانسارى، از علما و فقهاى عالى قدر عصر خود بوده و در فنّ رجال و تمييز مشتركات رجالى، تبحّرى به سزا داشته است و در فنون شعر و ادبيات و معمّا و رياضيات نيز متبحّر و همدرس برادرزاده اش آقا سيّد على بوده و هر دو از شاگردان صاحب قوانين بوده اند. ميرزاى قمى، به اجتهاد وى تصريح داشته و مردم را به احترامش ترغيب مى نموده و همه ساله براى ديدارش به خوانسار سفر مى كرده و فوق العاده، او را دوست مى داشته و بر ساير شاگردانش ترجيح مى داده است.