7. المحجّة البيضاء، فيض كاشانى (م1091ق). ۱
8. الحقائق في أسرار الدين، فيض كاشانى. ۲
9. قُرّة العيون، فيض كاشانى. ۳
10. كلمات مكنونه، فيض كاشانى. ۴
11. مجالس المؤمنين، قاضى سيد نور اللّه شوشترى. ۵
در سده هاى اخير، اين حديث در كتاب هاى متعدّدى نقل شده است.
توجّه به اين حديث، موجب شد كه دانشمندان و عرفاى بزرگى به شرح آن دست يازند كه ما در زير به برخى از پيش ترين و مهم ترين آنان اشاره مى كنيم: ۶
1. علامه جمال الدين حسن بن يوسف حلّى (م726ق). ۷
2. كمال الدين عبد الرزاق بن ابى الغنائم كاشانى (م730ق). ۸
1.المحجّة البيضاء ، ج۱، ص۶۴.
2.الحقائق في أسرار الدين، ص۱۷.
3.قرة العيون، ص۴۲۷.
4.كلمات مكنونه، ص۳۰.
5.مجالس المؤمنين، ج۲، ص۱۰. در اين كتاب، حديث حقيقت همراه با مقدّمه اى آمده و آن اين است: «آورده اند كه روزى آن حضرت [امام على] بر شترش نشسته و كميل را بر عقب خود سوار كرده بود؛ در آن اثنا كميل سؤال نمود كه يا امير المؤمنين! ماالحقيقة؟!...».
6.براى آگاهى از اين شروح، ر.ك: الذريعة إلى تصانيف الشيعة، شيخ آقا بزرگ تهرانى؛ همچنين: ميراث حديث شيعه، دفتر دوم، ص۱۹۵ـ۱۹۹، مقدّمه «شرح حديث حقيقت».
7.اين رساله در دفتر سوم ميراث حديث شيعه آمده است. چنان كه گذشت، برخى آن را از دوانى دانسته اند.
8.فهرست نسخه هاى خطّى كتاب خانه آيه اللّه العظمى مرعشى نجفى، سيّد احمد حسينى اشكورى، ج۵، ?ص۳۶۵ ، فهرست نسخه هاى خطّى كتاب خانه مجلس شوراى اسلامى، عبد الحسين حائرى، ج۲۲، ص۳۶؛ فهرست نسخ خطّى كتاب خانه مركزى دانشگاه تهران، محمد تقى دانش پژوه، تهران، ۱۳۴۰، ج۳، ص۴۶۲.
