3. عزّ الدين محمود بن على بن ابى طاهر نطنزى كاشانى. (م735 ق). ۱
4. شاه سيّد نعمة اللّه ولىّ كرمانى (م827ق). ۲
5. سيّد حيدر آملى، (م877ق).در كتاب جامع الأسرار و منبع الأنوار.
6. ملاّ عبد اللّه زُنوزى (م1257ق). ۳
7. حاج ملاّ هادى سبزوارى (م1289ق) دركتاب أسماء حسنى. ۴
2. ابن همام شيرازى
يكى از كسانى كه نام او را در فهارس، به عنوان شارح حديثِ حقيقت مى بينيم، ابن همام شيرازى شيعى است كه اين حديث را به رشته نظم كشيده است. از ابن همام، در مآخذ، ذكرى نرفته است و از آثار او تنها همين نسخه كه مبناى اين تصحيح و تحقيق قرار گرفته، شناسانده شده كه در واقع، كلّيات آثار
1.فهرست نسخه هاى خطّى كتاب خانه آية اللّه العظمى مرعشى نجفى، ج ۲۶، ص۸۶، فهرست كتاب خانه مجلس شوراى اسلامى، ج۲۲، ص۳۷؛ فهرست نسخ خطّى كتاب خانه ملّى ايران، سيّد عبد اللّه انوار،ج۲، ص۲۳۸.
2.فهرست نسخه هاى خطّى كتاب خانه آية اللّه العظمى مرعشى نجفى، ج ۱۲، ص۳۴۵، فهرست نسخه هاى خطّى كتاب خانه ملّى مَلِك، ايرج افشار و محمدتقى دانش پژوه، ج۷، ص۲۳۷.
3.شرح او با نام الأنوار الجلية في كشف أسرار الحقائق العلوية، به تصحيح و تعليق استاد سيّد جلال الدين آشتيانى (چاپ اوّل، مؤسسه مطالعات اسلامى، ۱۳۵۴ش) منتشر شده است.
4.أسماء الحسنى، ص۱۳۱ـ۱۳۳.
