ملائكه [ كه ] جميع در خواست ها نزد تو گرامى و محبوب و پسنديده و مطلوب است . خداوندا ! به درستى كه من سؤال مى كنم از تو به حق همه درخواست هاى مردمان و جميع سؤالات ايشان ، خاصه به حق درخواست حبيب خدا ، خواجه دو سرا ، شمع بزم اصطفا ، مركز دايره صدق و صفا .

محمّد آن كه خدايش ستود در قرآنبه چند مدح گرامى به چند جاى از آن
ستوده است به رحمت وجود مسعودشبراى خلق ، خداوند قادر سبحان
كه در جوابش به خطاب : « وَ لَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى »^۱ سرافراز فرمودى و عقده تمناى او را به آن خطاب مستطاب به يد فضل و كرم خويش بر گشودى ، عليه و على آله الطيبين الطاهرين المعصومين آلافُ الصلواتِ والتحيات من اللّه رب العالمين إلى يوم الدين .
نمايش اول : بدان كه مسائل ، جمع مسئله است و مسئله ممكن است كه اسم مكان بوده باشد و تاء او مزيد به جهت مبالغه مثل مطبخه ^۲ كه اسم است از براى زمين كثير البطّيخ ، و مأسده كه اسم است از براى زمين كثير الأسد و نحو آن . بنابراين مقسم به ، امكنه شريفه معدّه از براى دعا خواهد بود ، مانند مكه معظمه و مدينه مشرفه و روضات مقدسه و مساجد معظمه و غير آن .
و ممكن است كه اسم زمان بوده باشد و بنابراين مقسم به ، ازمنه شريفه خواهد بود ، مانند ليالى قدر و ماه رمضان و ايام معدودات و اعياد شريفه و شب و روز جمعه و اوقات اسحار و نحو آن . و ممكن است كه مصدر ميمى بوده باشد مانند : مصلحت ، مفسده و هر چه بدان ماند به معنى سؤال كردن .
و على اى تقدير اضافه او به ضمير مقدس ، يا از قبيل اضافه مصدر است به سوى فاعل و اين در اين مقام ضعيف است و مطلقا قليل ، و يا از قبيل اضافه مصدر است به سوى مفعول و اين مطلقاً شايع است و كثير ، و على اىّ حال لفظ مسائل نظر به جمعيت و اضافه آن افاده عموم مى نمايد ، پس مقسم به بنابراين اعم خواهد بود .