9. سقوط بنى اميه و رجلى از بيت امام على(ع)
در اين حديث درباره بنى اميه و جنايات آنها و شرايط سخت و مشكلى كه پيش مى آيد بيان مى نمايد:
ان اخوف الفتن عليكم من بعدى فتنة بنى امية اِنها فتنة عميا صمّاء
راوى سؤال مى كند:
فما اصنع في ذلك الزمان يا اميرالمؤمنين؟ قال(ع): انظروا اهل بيت نبيكم... لا تسبقوهم بالتقدم...
دوباره سؤال مى كند:
فما يكون بعد ذلك يا اميرالمؤمنين قال(ع): يفرج الله [البلاء ]برجل من بيتى كانفراج الاديم من بيته... حتى [توّد ]قريش بالدنيا و ما فيها ان يرونى مقاما واحدا فاعطيهم و اخذ منهم بعض ما قدمنعونى... يغويه الله ببنى امية فيجعلهم تحت قدميه و يطحنهم طحن الرحى ملعونين اينما ثقفوا و اخذوا وقتلوا تقتيلاً ^۱ .
اگر نخواهيم مرتكب توجيهات ناموجه شويم نبايد به هر درى بزنيم. هر كس توجّه به جريانات تاريخى داشته باشد، هرگز زير بار توجيهات نخواهد رفت.
بايد پرسيد كه چه كسى گفته كه بنى اميه و جنايات آنها توسط يك نفر از اهل بيت امام على(ع) از بين رفت؟ آرى بنى عباس و بنى الحسن تلاش كردند و ابو مسلم خراسانى هم قيام كرد و به صورت مجموعى بنى اميه را برانداختند، اما هرگز كسى از بيت امام على(ع)، به صورت مشخص، چنين كارى انجام نداد. بُعدى ندارد كه اين مطلب از نكاتى باشد كه توسط عباسيان يا زيديان ساخته شده باشد و مثل خيلى از مطالب ديگر در كتاب معروف به نام سليم جمع آورى شده باشد.
10. همكارى امام على با خلفا به دليل نبود اعوان يا اتحاد مسلمين
در كلماتى كه از امام على(ع) نقل مى شود، گاهى سخن از اين است كه من چون انصار نداشتم، مقابله نكردم. در برخى جاها از جمله در همين كتاب آمده كه من اگر چهل نفر ياور داشتم مى جنگيدم ^۲ ، ولى حضرت در موارد ديگر، علت را اتحاد مسلمين بيان مى كند و مى فرمايد:
و كان الناس قريبى عهد بالجاهليه فخشيت فرقة امة محمّد واختلاف كلمتهم ^۳ .