او درباره معناى جزيى از يك سوره بودن آيه، گفته است كه آيه، به اين معنا، همواره در قرآن به صورت جمع آمده است. ^۱ و بنا براين، جايى براى استناد به آنها براى اثبات وقوع نسخ باقى نمى ماند.
جست وجوى گسترده در منابع ، براى رسيدن به حقيقت و فراهم آوردن زمينه داورى نهايى درباره يك موضوع، از روش هاى ديگر نويسنده است كه بسيار كارساز و تعيين كننده است؛ براى نمونه، مؤلف تمامى منابعى را كه در آنها روايت هاى سيف بن عمر تميمى آمده، بررسى كرده و به اين نتيجه رسيده است كه در ميان صحابه پيامبر، نام تعداد يك صد و پنجاه صحابى وجود دارد كه وجود خارجى نداشته اند و همگى ساخته و پرداخته همين سيف هستند. اين كوشش ژرف و گسترده بوده كه به وى جرأت داده تا با اطمينان تمام بگويد:
آيا هيچ پژوهشگرى، نام يكى از آنان را جز در روايات سيف پيدا مى كند؟ ^۲
وى، گاه براى روشن شدن ابعاد پژوهش خود، آنها را تا قبل از اسلام و دوره جاهليت فراپيش برده و جامعه جاهلى و ويژگى هاى آن را بر شمرده، و از نظام قبيله اى، وضع معيشتى مردم و نظام اجتماعى شان گزارش مى دهد. اين ويژگى ها مربوط به مناسبات اقتصادى، تجارت، دامدارى، كشاورزى، اقتصاد ربوى و حتى فروش انسان ها با نام برده و تن فروشى زنان است. درباره وضعيت اجتماع، از رواج جادوگرى، كهانت، تطيّر و تفأل، ازلام و قماربازى و غارتگرى، و در عرصه فرهنگ، از شعر و شاعرى ـ كه در هجو و مدح و حماسه سروده مى شده ـ و از اديان آسمانى موجود و از بت پرستى در آن ديار سخن به ميان آمده است.
او با طرح اين گونه بحث ها و ريشه يابى آنها، در پى اثبات اين نكته بر آمده است كه جامعه جاهلى، جامعه قبيلگى و داورى هايش نيز مبتنى بر همان بينش است. اين ريشه يابى، خواننده را با يك واقعيت مهم آشنا مى كند و آن، توجه به جايگاه نزول قرآن و معجزه بودن آن براى آن مردم و تأثير آن در تحولات جامعه جاهلى و چگونگى برخوردهاى مردم با آن و راه يابى پاره اى از آداب و رسوم و رويارويى ها با قرآن، به پس از اسلام است .
نيز هنگام مطالعه روايات مربوط به قرآن و از جمله آنچه در كتاب الشيعة و القرآن احسان الهى ظهير آمده، آنها را بررسى كرده و به اين نتيجه رسيده است كه، وجود چنين رواياتى هرگز با واقعيت تاريخ قرآن منطبق نيست، و با اين تحقيق، با قاطعيت تمام اظهار داشته است:
هزاران حديث درباره قرآن ساخته شده است. ^۳
يافتن ريشه و سرچشمه پاره اى اظهار نظرها و ادعاها، نكته قابل تأملى است كه نويسنده در اين اثر با آن به نتايج گره گشايى رسيده است. او در ريشه يابى مباحث، به ريشه پاره اى از ديدگاه هاى رايج