از مصادر حديثى شيعه و اهل سنت و با 22 سند نقل گرديده است. اينك به شرح و تحليل اين اسناد مى پردازيم:

الف. مصادر حديثى شيعه

اولاً : از سيزده حديث منقول در مصادر شيعه :
روايت 3 و 9 مكرر است كه كلينى در الكافي و صدوق در التوحيد آورده است.
روايت 4 و 6 مكرر است كه صدوق در كتاب من لايحضره الفقيه و علل الشرائع آن را آورده است.
روايت 5 و 8 مكرر است كه صدوق در كتاب من لايحضره الفقيه و علل الشرائع آن را آورده است.
روايت 1 و 10 و 11 نيز مكرر است كه كلينى در الكافي و على بن ابراهيم در تفسير آن را آورده است.
يادآورى مى شود كه تكرار حديث 1 و 11 روشن است و حديث دهم را از آن رو مكرر دانستيم كه مضمون «ضلَّ علم العلماء» به صورت «انقضى علم العلماء» در آن منقول است.
و نيز در روايت دهم ، حديث ، مرسل است و سؤال به صورت مجهول آمده ، ولى در حديث 1 و 11 راوى قبل از امام مذكور بوده ، سؤال به صورت معلوم است .
در نتيجه هشت روايت غير مكرّر در منابع شيعى منقول است.
ثانيا : از اين سيزده حديث:
يازده حديث به امام صادق عليه السلام منتهى مى شود.
يك حديث به احدهما ختم مى گردد كه با توجه تكرارى بودن مضمون آن، آن هم به امام صادق عليه السلام مى رسد.
و يك حديث به امير المؤمنين عليه السلام مى رسد كه البته ايشان آن را از پيامبر صلى الله عليه و آله نقل مى فرمايد.
در نتيجه يك روايت به پيامبر و 12 روايت به امام صادق عليه السلام مى رسد.