197
نقض

سپاه هزيمت ۱ نمى‏شدند تا ۲به ضرورت حَكَمَيْن كردند. على همان على بود كه به بدر و حُنَيْن‏۳ و اُحُد و خندق بود، امّا رسول در ميانه نبود و اينها كه با او مى‏كوشيدند اهل لا إله إلّا اللَّه بودند، واگرچه حق با على بود و ايشان باغى بودند.
امّا جوابِ اين كلمات كه «ظفرهاىِ اسلام به معجزِ رسول بود نه به مردىِ على تنها» پس آيتِ: «وَ كَفَى اللَّهُ الْمُؤْمِنينَ الْقِتالَ»۴ را اثرى نباشد و اين آيت كه بارى تعالى گفت: «الَّذينَ آمَنُوا وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا فى سَبيلِ اللَّهِ بِأمْوالِهِمْ وَ أنْفُسِهِمْ أعْظَمُ دَرَجَةً عِنْدَ اللَّهِ وَ اُولئِكَ هُمُ الْفائِزُونَ»۵ و مانند اين آيات، و آيتِ: «إنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذينَ يُقاتِلُونَ فى سَبيلِهِ صَفّاً كَأنَّهُمْ بُنْيانٌ مَرْصُوصٌ»۶ بى‏فايده باشد، و آيتِ: «يُجاهِدُونَ فى سَبيلِ اللَّهِ وَ لا يَخافُونَ لَوْمَةَ لائِمٍ»۷ بى‏فايده باشد! تا درست شود كه مجاهدان را و مؤمنان را به قبول مشقّت منازل و مراتب است. و معجزِ رسول را خود۸ انكار نشايد كرد؛ امّا به مردانگى و مبارزت و شجاعتِ پسرِ بوطالب بود كه او در دين و اسلام در مصافِ اعدا هِزَبْر۹ غالب بود.
امّا چون حربِ صفّين شاهد آورده است كه در آنجا به مصلحتِ وقت امام ساكتى ۱۰ مى‏كرد اوّل حربِ جمل بود فراموش نبايست كرد كه بى‏حضورِ مصطفى - صلى اللَّه عليه و آله - آن شيرِ مردانه و امام يگانه و شجاع فرزانه در آن ميانه بدين‏۱۱ بهانه تيغ از نيام جدا كرد و سرها از شخص‏ها و دست‏ها از تن‏ها چگونه تنها كرد از شريف و وضيع،۱۲ از كشته پشته كرد و آن مردان را كه مصنّف آورده است كه به مردى برابر

1.ح - د: «به هزيمت».

2.صفحه «۱۸۲» چاپ قديم‏

3.ح - د: «و حنين» را ندارند.

4.از آيه ۲۵ سوره مباركه احزاب.

5.آيه ۲۰ سوره مباركه توبه.

6.آيه ۴ سوره مباركه صف.

7.از آيه ۵۴ سوره مباركه مائده.

8.ع - ث: «چون» ب: «چگونه».

9.«هزبر» به كسر هاء و فتح زاى معجمه و سكون باء و به راء در آخر، كلمه عربى است به معنى شير درنده.

10.ح - م - د: «ساكنى». ث - ب: «شادى».

11.ع: «بدان».

12.م - ب: «وضيع و شريف». ح - د ندارند.


نقض
196

۱و آنچه گفته است كه «رسول مى‏ترسيد از صحابه»، نه مذهبِ شيعه است، كه رسول چگونه بترسد از كسى با ثبوتِ اين حجّت كه بارى تعالى بيان كرده است و گفته كه: «الَّذينَ يُبَلِّغُونَ رِسالاتِ اللَّهِ وَ يَخْشَوْنَهُ وَ لا يَخْشَوْنَ أحَدًا إلاَّ اللَّهَ»۲ تا بدانند كه همه دروغ محض است كه بر شيعه نهاده است و بارى تعالى بگفته كه: «أ لَيْسَ اللَّهُ بِكافٍ عَبْدَهُ»۳ و بگفته كه: «وَ اللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النّاسِ»۴ . پس تأخير البيان عن وقت الخطاب به مذهبِ شيعه رواست، امّا عن وقت الحاجة روا نيست و وقتِ حاجت روز غدير بود كه برسانيد و ظاهر كرد امامت را و نصّ كرد بر أميرالمؤمنين. و بيانِ آيت و اين احوال در تاريخ‏۵ و تفسيرِ محمّد جرير طبرى‏۶ ببايد ديدن كه امامى است از ائمّه اصحاب الحديث معتمد و امين، نه خارجى است نه انتقالى؛ تا فايدت حاصل شود و شبهت زايل. و الحمدُ للَّه ربّ العالمين.

[ 64 ]

[ مجاهدات و مبارزات على(ع) براساس آيات قرآنى ]

[ مجاهدات و شجاعت‏هاى على(ع) در صفين و جمل و نهروان ]

[ طاغيان مخالف امامت على(ع)، مخالف اجماع امت ]

آنگه گفته است:
و اگر رافضيان گويند: على را در قتلِ كفّارِ عرب مقاماتى بسيار هست، همه بحمد اللَّه به معجزِ رسول بوده است، نه به مردىِ على تنها. نبينى كه چون رسول به فردوس أعلى شد، هشت ماه على با معاويه در حرب بود و هيچ دو

1.صفحه «۱۸۱» چاپ قديم‏

2.صدر آيه ۳۹ سوره مباركه احزاب.

3.صدر آيه ۳۶ سوره مباركه زمر.

4.از آيه ۶۷ سوره مباركه مائده.

5.در تاريخ محمد بن جريز طبرى مطلبى راجع به اين موضوع ذكر نشده است. و همچنين است امر در تفسير وى.

6.براى تفسير آيه رجوع، شود به تفسير طبرى، ج ۶، ص ۱۹۸، چاپ بولاق، به سال ۱۳۲۵. و چنانكه گفتيم در تفسير اين آيه، از طبرى بحثى از غدير به ميان نيامده است؛ چنانكه در تاريخ او نيز. اهل تحقيق خودشان مراجعه كنند.

  • نام منبع :
    نقض
    سایر پدیدآورندگان :
    محدث ارموی، میر جلال الدین
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1391
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 431211
صفحه از 1250
پرینت  ارسال به