فرمود، آويختن. پدرش اين قاضى را از درختى درآويخت در شهور سنه اثنتين و ثلاثين و خمسمائة، و يك هفته آويخته بود و عوام النّاس سنگسارش كردند و برو حوالاتى كردند كه در قلمِ ما نيايد. خداى تعالى از ايشان بپرساد، پدرانِ اين مفتيان كه به خونِ خليفه شاعى - رحمه اللَّه - فتوى كردند، به خونِ اين قاضى سنّى عالم فتوى كردند، و پدرِ اين پادشاه برآويخت. پس مذهبِ سنّت را آويختنِ چنان قاضى در دارالسّنّه، خللى و نقصانى بنكرد؛ مانا ^۱ كه آويختن خليفه زاهد مذهبِ شيعه را نقصانى نكند.
^۲و بعد از آن خواجه عراقى طاووسى رئيس و حاكمِ صد هزار مرد، پسرِ امامى چون محمّد طاووسى، از خانه معروف، مردى عديم النّظير هم در عهدِ اين پادشاه كشته آمد و بعد از سه روز سنّيانِ عوام به فتواىِ علماىِ سنّى از گورش برآوردند و پاره‏پاره بكردند و در سرايش متفرّق كردند تا خواجه بداند كه سنّيانِ قزوين كه با خواجه و امام و قاضىِ خود چنان معامله كنند، اگر خليفه شيعى را به تعصّب بياويزند، بديع نباشد و نقصانِ مذهب و اعتقادِ شيعه نباشد؛ تا خواجه چون تصنيف كند همه تواريخ ياد دارد كه در هر مذهبى كسى باشد كه داند، و قتل و صلب و نهب و غارت، نقصانِ مذهب و اعتقاد را بنشايد كه خلفا و سلاطين و امرا و وزرا و جهان‏داران، سنّى و حنيفى و شيعى را بسى ^۳ كشته‏اند در هر تاريخى؛ تا بر يك‏ديگر قياس مى‏كند. و السّلامُ على من اتّبعَ الهُدى.

[ 67 ]

[ قم مركز فرهنگى شيعه ]

[ گسترش دين و فرهنگ و شريعت در مناطق شيعى‏نشين ايران ]

[ مدارس و مجالس درس و وعظ در كنار مرقد حضرت معصومه در قم ]

[ فضيلت قم و اهل قم در روايات پيامبر و ائمه اطهار ]

[ بهشت پاداش زائر حضرت معصومه ]

[ رونق دين و دانش در كاشان و مدارس و مجالس دينى آن ]

[ رونق شعائر اسلامى و شيعى در شهر كوچك آبه (آوه) ]

[ روايت نبوى در فضيلت شهر آبه (آوه) ]

[ گسترش خيرات و حسنات در شهر شيعى ورامين ]

[ مجالس و مدارس دينى سارى و ارم و حاكمان آنجا ]

[ رونق مسجد و مدرسه و ديندارى در سبزوار ]

آنگه گفته است:
و در هيچ شهرى كه رافضيان آنجا غلبه دارند، چون بنگرى دين و شريعت را آنجا جمالى نباشد. و جمع ^۴ أهل رفض را بها نبود، چون قم و كاشان و آبه و ورامين و سارى و اُرَمْ كه قرينه الموت است بدان كه «خير العمل» آشكارا

[ 66 ]

[ خصومت مجبره سنّى با مبلغ شيعى و شهادت او ]

[ قتل قاضى ابوالفتاح سنّى توسط سپهسالار عراق در قزوين ]

[ تعصب و تحجر مفتيان و عوام سنّى قزوين ]

آنگه گفته است:
اينك درين عصر شاه نيكوسيرت، مظفّر الدّين به قزوين، پيرى را از جمله داعيانِ رافضيان درآويخت كه نام او خليفه ^۱ بود و او معروف بود به شتم صحابه و لوحكى كه بر وى نماز كردى، در گردنش كردند.
امّا جوابِ اين فصل كه حكايت كرده است از حادثه قزوين و امير مظفّرالدّين، معلوم است، و سبب آن بود كه جمعى از مجبّره، خصومتِ آن پير زاهد خليفه كردند و بر وى بهتان نهادند و حوالات كردند و گواهى دادند به تعصّب تا آن پير زاهد - حشره اللَّه مع الصّدّيقين و الشّهداءِ و الصّالحين - ^۲ در ميانه هلاك شد، برين ^۳وجه كه حكايت كرده است به سياستِ پادشاه.
امّا اين مصنّف نوسنّى را فراموش نبايست كردن كه اين مظفّر الدّين را پدرى بود سپاهسالارِ عراق، مقبولِ حضرتِ خلفا، اميرِ بزرگِ سلاطين يرنقش بازدارى كه غازى و ملحدكش و قلعه‏گشاى بود در عهدِ او در قزوين قاضى‏اى سنّى بود معروف مشهور از خاندانِ بزرگ كه لقبش محيى‏الدّين، كنيتش أبو الفتّاح، پسرِ قاضى مشرّف از خاندانِ قضا و علم. سنّى و سنّى‏زاده، او را هم بدين بقعه كه مظفّرالدّين الب ارغون خليفه را