و به دگر جاى گفته:

لو كان ذنبي حُبَّ آلِ محمّدٍفذلك ذنبٌ لستُ منه أتوب^۱
و اگر به ذكرِ اشعار و ابياتِ شافعى مشغول شويم، كتاب بيفزايد.
و شيخ بوجعفر طوسى - رحمة اللَّه عليه - در كتاب أسماء الرجال آورده است: «و كان محمّد بن ادريس الشّافعيّ من أصحابنا» و اگرچه مجبّره انكار كنند و شكّ نيست كه شافعى اگر شيعى نبود، بارى مجبّر و مشبّهى نبود و اشعرى هم نبود.
و زبيده، زنِ هارون الرّشيد - رحمة اللَّه عليها - شيعيّه و معتقده بوده است و چون هارون الرّشيد را مذهبِ او محقّق شد، سوگند خورد كه او را به دو كلمه طلاق دهم، ^۲ بيشتر نه. بر كاغذى نوشت كه ^۳ «كُنْتِ فَبِنْتِ؛ بُدى ^۴ و بريده شدى»، و به زبيده فرستاد. زبيده از غايتِ محبّتِ مرتضى و زهرا در زيرش نوشت: «كُنّا فَما حَمِدْنا، وَ بِنّا فَما نَدِمْنا؛ ^۵ بُديم و بدان شكرى نه، و بريده شديم و در آن پشيمانى نه». و مدّتى اندك بماند و به جوارِ رحمتِ خدا شد. ^۶ و عجب است كه همه مجبّران از خيراتِ وى انتفاع مى‏گيرند و به بدلِ آن رافضيان را لعنت مى‏كنند! امّا لعنت خود به جاىِ خود نزول مى‏كند.
و بعد از آن فضل بن معقل پادشاه بزرگ صاحب خدم و حشم بسيار است و نوبت و علم و خطبه و سكّه به نام او بوده است؛ تا در آثار هست كه به يك موقف به نامِ او هزار حاجى احرام بسته ^۷ و لبّيك بزدند به نام فضلِ معقل بزرگ. و او شيعى و معتقد

القابِ ايشان به سلطنت و فرماندهى مذكور است، ركن الدّوله است و فخرالدّوله و شاهانشاه، فنّا خسرو و بوييان ^۱ اند بأسرِهِمْ. و آنگه سيف الدّوله ممدوح متنبّى، و در وى‏اش ^۲ قصايدى بى‏مر است ^۳ و دو بيت از آن اين است:

سبقتُ العالمين إلى المعالي‏بفضل خليقةٍ و عُلُوِّ هِمَّةْ
فلاح بحكمتي نور الهدى في‏ليالٍ في الضّلالة مُدْلَهِمَّة
يريد الحاسدون ليطفؤوه‏و يأبَى اللَّه إلّا أن يُتِمَّه‏
و مملكت و پادشاهى عضد الدّوله خود معروف و مشهور است، و خيراتِ بى‏مر كه فرموده است و هنوز باقى است چون مَصانعِ ^۴
راه باديه، و مشهدِ امير المؤمنين على - عليه السلام - ، و بند پارس، و بيمارستانِ بغداد با عُدّت و آلت و اوقاف، و جامعِ عتيق به همدان كه دارالملك سلاطين است كه مشبّهيان و مجبّران از آن انتفاع مى‏گيرند و به مكافاتِ آن رافضيانِ قم و كاشان را لعنت مى‏كنند و اين مايه بندانسته‏اند كه رافضى نه آن باشد كه خوانندش؛ آن باشد كه از جادّه حق و طريق مستقيم برگشته باشد تا شافعى را به چنين رفض متّهم كردند كه گويد:
^۵
لو كان حُبّ الوصيّ رفضاًفإنّني أرفض العِباد^۶
و دگرجاى گفته:

لو كان رفضي حُبّ آل محمّدٍفليشهد الثّقلان أنّي رافضي^۷