و اگر به ذكرِ همه از شعراى تازيان از شيعه و مُواليان امير المؤمنين - عليه السلام - مشغول شويم كتاب مطوّل شود و ملال افزايد و اين قدر كفايت است.
امّا شعراى ^۱ پارسيان كه شيعى و معتقد و متعصّب بوده‏اند هم اشارتى برود به بعضى. اوّلاً فردوسىِ طوسى شيعى بوده است و در شاهنامه در مواضع به اعتقاد خود اشارت كرده است، و شاعرى طوسى تفاخر مى‏كند به فردوسى؛ آنجا كه گفت:

هر وزير و عالم و شاعر كه او طوسى بودچون نظام الملك و غزّاليّ و فردوسى بود
و فخرى جُرجانى شاعى بوده است، و در كسائى خود خلافى نيست كه همه ديوانِ او مدايح و مناقبِ مصطفى و آل مصطفى است - عليه و عليهم السّلام - و عبد الملك بنان - رحمة اللَّه عليه - مؤيّد بوده است به تأييدِ الهى، و مذهبِ اصوليّه شيعه در صحابه رسول غير اين است كه خواجه مصنّف درين كتاب بدو اشارت كرده است. امّا اعداى على و فاطمه را و منكرانِ امامتِ ائمّه را دشمن دارند و لعنت كنند بى‏تقيّه.
و ظفرِ همدانى اگرچه سنّى بوده است، او را مناقبِ بسيار است در على و آلِ على - عليهم السلام - ، و در ديوانش مكتوب است؛ تا تهمتش نهند به تشيّع. و اسعدىِ قمّى، و خواجه على، متكلّم رازى عالم و شاعر، و امير اقبالى، شاعر و نديمِ سلطان محمّد - رحمه اللَّه - شيعى و معتقد بوده است، و قائمى قمّى و معينى و بديعى و احمدچه رازى و ظهيرى و بردى ^۲ و شمسى و فرقدى و عنصرى ^۳ و مستوفى و محمّد سمّان ^۴۵و سيّد حمزه جعفرى و خواجه ناصحى و امير قوامى و غير اينان - رحمة اللَّه عليهم - كه همه توحيد و زهد و موعظت و مناقب گفته‏اند بى‏حدّ و بى‏اندازه. و اگر به ذكر همه شعراى شيعى مشغول شويم، از مقصود بازمانيم، و خواجه سنايى غزنوى كه عديم النّظير

بر گرداندشان: ^۱
أبا الشّهد المزعفر يابن هندٍنبيع عليك^۲إسلاماً و ديناً
فلا و اللَّه ليس يكون هذاو مولانا أمير المؤمنينا^۳
و كُشاجم شاعر بصريّ و سمّي كشاجم لأنّه كان كاتباً و شاعراً [ و أديبا و جامعاً ] و منجّماً، ^۴ و در تشيّع بدين صفت است كه از ابياتِ او يكى اين است: ^۵
حبّ علىٍ‏ّ علوّ همّةلأنّه سيّد الأئمّة
ميّز مُحبّيه هل تراهم‏إلّا ذوي ثروةٍ و نعمة
بين رئيسٍ إلى أديبٍ‏قد أكمل الظرف و استتمه‏
فهم إذا خلّصوا ضياءٌو النصب و الناصبون ظلمة^۶
۷و خواجه حسن بن جعفر الدّوريستيّ عالم و شاعر بوده است و او را در مناقب و مراثى، قصايد بسيار است كه به شرح همه نتوان رسيد و بهرى بيان كرده شد و اين قطعه لطيفه در حقِ‏ّ رضا - عليه السلام - او راست:

يا معشر الزّوّار طاب مزاركم‏حيّوا بطوس معالماً و رسوما
و إذا رأيتم قبر مولانا الرّضاصلّوا عليه و سلّموا تسليما^۸