نصراللَّه اقترب. و يك چشمِ او آن روز كورش بكردند. و بوبكر را چنين مقامِ پسنديده كجا بود...؟ و مع هذا كلّه او را كه اين منقبت به استشهاد مى‏آورند، كافر و منافق دانند.
امّا جوابِ اين كلمات آن است كه از مذهبِ شيعت معلوم است كه بوسفيان را و زنش هندِ عُتْبِه ^۱ را و پدرش صَخْر را و پسرش مُعاويه را و پسرزاده‏اش يَزيد خِمِّير را چه گويند از نفرين و لعنت، و شيعت حسن و حسين را - عليهما السلام - تفضيل نهند بر بوبكر و همه صحابه، ^۲و بوسفيان را تفضيلى ننهند بر صحابه.

[ 78 ]

[ گزارش ليلة العقبه و نقد عملكرد صحابه در كتاب على بن مجاهد ]

[ بررسى روش و نظر على بن مجاهر در گزارش ليلة العقبه و اشاره به رفتار منافقان ]

[ ضرورت همراهى با لشكر اسامه در تفسير طبرى و اميرى اسامه بر صحابه ]

[ تحليل عقلانى شيعه در پيوند دادن مسئله اميرى اسامه با امامت و خلافت ]

آنگه گفته است:
و در كتابِ عليّ بن مجاهد الكذّاب آورده است و او از روافض متقدّم بوده است و كتاب را مناقب أمير المؤمنين و مثالب المنافقين نام نهاده است. در آن حكايت كند كه ليلة العقبه چهارده تن بودند كه براىِ رسول آمدند و عَمّار جمّازه ^۳ رسول مى‏كشيد و حُذَيْفَه مى‏راند، و اين چهارده تن روها

و «آنچه ريشه دستار مى‏انداخت» عالم الأسرار گواه است كه به سمعِ منِ شاعى ^۱ نرسيده است الّا از اين نقل كه اين سنّى كرده است. و حديثِ گاورس، ندانم كه بوبكر در آن نيم‏شبِ تاريك در مكّه بى‏اتّفاق و عزم، ^۲ آن همه گاورس از كجا آورد؟ تا بدانى كه حوالات به محالات است. و آنچه حكايت كرده است از روزِ بدر در عريش، نامعقول مى‏نمايد؛ كه خالى نيست از گريختن، يا مى‏ترسيد كه با مدينه گريزد يا به كفّار مكّه. ^۳ اگر مى‏ترسيد كه با مدينه گريزد، پس خللى نكردى كه نه روز اُحُدْ هم از گريختگان بود كه گريختنِ بوبكر و عمر، بس طُرفه نيست كه بدان شجاعى نبودند كه بنگريزند. و يا خود به مدينه‏اش رها كردى تا در آن سهم و بيم حراستِ اوش ^۴ نبايستى كردن. و اگر مى‏ترسيد كه با مكّه گريزد، به دگر وقت خود بگريختى كه پيوسته رسول او را به دست نداشت؛ ^۵ تا بدانى كه اين حوالت ^۶بر شيعت، هم دروغ است. حق تعالى اين ناقل كذّاب را به دنيا و آخرت، مكافات كناد بدين دروغ‏ها و بهتان‏ها و تشنيع كه بر شيعت زده است. بمنِّهِ و فَضْلِهِ.

[ 77 ]

[ ادعاى مؤلف فضائح در مقايسه ابوسفيان و ابوبكر در نظر شيعه ]

[ لعن و نفرين شيعه بر آل ابو سفيان ]

آنگه گفته است:
و گويند: بوسفيان به انفاقش ^۷ از بوبكر بهتر بود كه او به روزِ يَرْمُوك ^۸ در شام در امارتِ پسرشِ يزيدِ سفيان لشكر اسلام را حثّه ^۹ مى‏كرد و ندا مى‏زد كه: يا