تا چرا عمر را چنين معصوم و مطهّر مىدانند. پندارى هم به خصومتِ رافضيان باشد يا ۱ خود درجه عمر به مذهبِ ناصبيان بيشتر و رفيعتر است از درجه پيغمبرانِ مرسل! و آن حوالت خود نه مذهبِ شيعت است، وگر ۲ نادانى مانند اين گويد و نويسد، در عهده او باشد.
[ 83 ]
[ اشاره به عملكرد عمر در بالا رفتن از ديوار همسايگان و پاييدن آنها ]
آنگه گفته است:
و هم او گويد كه: «و كانَ عمرُ يتسوّرَ على جُدرانِ جيرانِهِ». معنى آن است كه عمر بر بامِ خويشتن ۳ آمدى و در سراىِ همسايگانِ خود به خيانت مىنگريدى. ۴
امّا جوابِ اين الفاظ آن است كه نه مذهبِ شيعت است، و اگر گفتهاند برابر است با آن كه مذهبِ مُجبّران صلب است كه علماى مجبّران ۵ بر سرِ كرسىها به تفاخر باز مىگويند كه داود النّبي - عليه السلام - بر بام رفت زنِ اوريا در ميان سراى خويش سر شانه ۶ مىكرد. داود در سرِ او نگاه كرد و بر وى عاشق شد. و محمّد ۷مصطفى - صلى اللَّه عليه و آله - بر زنِ زيدِ حارثه فتنه ۸ شده. به مذهبِ همه مسلمانان درجه عمر بزرگتر نيست از درجه داود و مصطفى - عليهما السلام - ، اگر خواجه ناصبى شايد كه در حقِّ انبيا روا دارد - على زعمِهِ - ، ۹ شيعيان نيز در حقِّ عمر روا دارند، و اگر ۱۰ خواجه را سخت آيد، بايد كه دست از آن بدارد كه
1.ع - ث: «تا».
2.م - ح - د: «و اگر».
3.ح - د: «خويش».
4.ح - د: «مى» را ندارند.
5.ع: «مجبريان».
6.ع - ث - ب - م: «به شانه».
7.صفحه «۲۵۷» چاپ قديم
8.فتنه شدن: مفتون و عاشق شدن؛ چنان كه حافظ مىگويد:
چشمى كه نه فتنه تو باشد
چون گوهر اشك غرق خون باد
(ويراستار)
9.ع - ب: «على رغمه» (به راى مهمله و غين معجمه). ح هم ندارد.
10.ع - م - ب - ح: «اگر» و همچنين است امر در غالب موارد از نظاير اين.
