قوّاده ^۱ باشد ^۲و على با تمام منزلتش كمتر از جولاهى ^۳ باشد و به بى‏حميّتى تن در داده باشد؛ چنانكه مذهبِ اهلِ رفض است كه على را به همه عجزى و صفاتِ نقص و عصيان و بى‏هنرى و به مداهنه و نفاق منسوب كنند كه اين معنى با هيو ^۴ جولاهه ^۵ و مدوس ندّاف و زيرك پاسبان و فرّخ دربان و اسكنده ^۶ مخنّث، بنشايد كردن ^۷ كه دخترش بى‏رضاىِ وى ببرند و مى‏دارند و او تن مى‏زند ^۸ و مى‏گويد: شما دانيد و مال و صِلات و ارزاق از عمر مى‏ستاند. و گويد: جعفر صادق را از اين وصلت پرسيدند، گفت: «تلكَ ^۹ فَرجٌ غَصَبوها». ^۱۰ و هرگز دروغ‏زن‏تر از رافضى هيچ كس نباشد.
امّا جوابِ اين فصلِ مطوّل برين وجه كه ايراد افتاده است، آن است كه: على بهتر نيست از مصطفى، و نه برابرِ مصطفى هست، و دخترِ على بهتر نيست از دخترِ مصطفى، و عمر به اتّفاق سنّيان بهتر است از عثمانِ عفّان، و شيعت انكار نكنند كه سيّد - عليه السلام - دو دختر به عثمان داد. پس چون آن روا باشد و بوده است، اين نيز روا باشد، و هر نقصان كه اينجا باشد آنجا باشد، و هر مصلحت كه آنجا بوده باشد، اينجا نيز در اين مناكحت بوده باشد. و مصطفى به فرمانِ خداىِ تعالى داد و على عالم‏تر نبود از مصطفى. تا اين فصل با آن فصل قياس مى‏كنند و مى‏دانند كه اين مصنّف ^۱۱ بيشتر بهتان نهاده است برين طايفه و بيشتر دروغ گفته است.

[ 85 ]

[ گزارش تزويج ام كلثوم با عمر و اشاره به فريبكارى عمر و زورگويى او در كتاب سيد مرتضى ]

[ توجيه و تحليل عبدالجليل بر مسئله وصلت عمر با دختر على(ع) ]

[ سيره پيامبر در تزويج دخترانش با برخى از قريش و صحابه ]

[ ديدگاه شيعه در مسئله تزويج ام كلثوم و رد ادعاى مؤلف فضائح ]

آنگه گفته است:
و مرتضى بغداد ^۱ در كتاب آورده است كه «على دختر كه به عمر داد، از بيم داد كه عمر سوگند خورده بود كه اگر به من ندهى، ^۲ حجره فاطمه به سرت فرود آورم!» و بهرى گويند كه دختر بدو نرسيد كه خداى تعالى دانست كه آن وصلت پسنديده نيست. و مرتضى گويد: «عايشه عمر را حريص بكرد بر آن وصلت؛ زيرا كه عايشه مى‏خواست كه عمر را بر على بيازارد و عمر را مى‏گفت: اُمّ كلثوم دخترِ فاطمه، بنت رسول اللَّه را بخواه على‏رغم على كه سخت به‏جمال است و على زَهره ندارد كه دختر به تو ندهد و على قبول نكرد. عمر اين شكايت با عبّاسِ عبدالمطّلب كرد و گفت: اگر دختر به من ندهد، ^۳ گواه برانگيزم كه على زنا كرده است. على گفت: گواهان از كجا آرى؟ عمر گفت: من حاكم و والى‏ام؛ حكم كنم و كسى آن را فسخ نتواند كردن. آنگه تو را سنگسار كنم. على اين معنى با عبّاس بگفت. عبّاس گفت: اى پسرِ برادر، دختر به او ده كه اگر اين معنى بكند، او را كه منع كند؟ و نه دخترت بهتر است و معظم‏تر است از خلافت كه ببرده است. على گفت: من بارى رضا ندهم كه كبشِ بنى عديّ با ميش بنى‏هاشم ^۴ وصلت كند. عبّاس گفت: اگر تو بندهى من بدهم كه مرا بر تو ولايت است و بر دخترت مرا ولايت باشد. و دختر رضا نداد و عبّاس بيامد و بى‏رضاىِ دخترِ او را به عمر داد».
پس خواجه رافضى اينچه ^۵ مى‏گويد، اگر راست مى‏گويد به جز از آن كه عمر زانى و غاصب باشد، عمر پيشِ رافضى خود سهل است! اُمّ كلثوم بنتِ على در خانه عمر به حرام بوده باشد و زيد بن عمر از وى به حرام آمده باشد، و عبّاس