287
نقض

گفت: «أنَا و أنتَ أبوا هذِهِ الْاُمّة». ۱
اما جواب اين دعوى آن است كه: مذهبِ شيعت آن است كه غرض از آيت، مادر و پدرِ نسبى‏اند. امّا اگر خواجه نو سنّى را طرفه مى‏نمايد كه شيعت گويند كه طاعتِ رسول و امام چون طاعتِ خدا است، بايد كه قرآن برگيرد و از سورة النّساء برخواند كه بارى تعالى گفت: «يا أيُّها الَّذينَ آمَنُوا أطيعُوا اللَّهَ وَ أطيعُوا الرَّسُولَ وَ اُولى اْلأَمْرِ مِنْكُمْ»۲ پس خداى تعالى برابر كرده است هر سه طاعت با هم‏ديگر. اگر علىّ بن ابراهيم بن هاشم برابر مى‏كند مگر رافضى نباشد.
وگر ۳ خواجه روا دارد كه ازين اُولى‏الاُمر وقتى يزيدِ خِمّير را خواهد، و وقتى وليد پليد را خواهد، و وقتى مروانِ سست‏ايمان ۴ و اگر من گويم كه مراد از اُولى الأمر عليّ مرتضى است كه سيّد اوصيا است، و حسن مجتبى است، و حسينِ شهيد به كربلا است ۵ و زين العابدين است كه زينِ اتقيا است، و محمّد باقر است كه وارث علم ۶ انبيا است و صادق است كه سيّدالعلما است، و يا كاظم و رضا است، و يا تقى و نقى و عسكرى كه خلاصگان آل عبااند، ۷ خواجه مصنّفِ سنّى گويد كه دروغ است و خطاست، و امامِ جاهل و جايز الخطارواست. پس آن بيت كه شاعر را در ۸قصيده‏اى اداست بى‏گمان شد كه در حقّ اين مصنّف و قائلانِ اين معنى رواست:

همه نپذيرى۹چون زال نبى باشد مردزود بخروشى و گويى نه صواب است خطاست‏
بى‏گمان گفتنِ تو باز نمايد كه تو رابه دل اندر غضب و دشمنى آل عباست‏

1.معاني الأخبار، ص ۱۸، ح ۱؛ كمال الدين، ص ۲۶۱، ح ۷؛ تفسير الآلوسي، ج ۲۲، ص ۳۱.

2.صدر آيه ۵۹ سوره مباركه نساء.

3.ث - م: «اگر». ب - ح: «و اگر».

4.م: «سست‏پيمان».

5.ح - د: «و حسن كه زبده اصفياست و حسين كه سيد الشهداست». ع - ث اين دو فقره را ندارند.

6.ح: «علوم».

7.از «و يا تقى و نقى» تا اينجا فقط در دو نسخه «ح - د» است.

8.صفحه «۲۶۷» چاپ قديم‏

9.م - ح: «هيچ نپذيرى». ث: «چو نپذيرى».


نقض
286

و در فصول شيخ عبدالوهّاب حنفى ۱ مى‏آورد كه مراد از «تين» بوبكر است، و مراد از «زيتون» عمر است، و «طور سينين» عثمان است، و «هذا البلد الامين» على است. و در بعضى از تفاسيرِ أهل البيت - عليهم السلام - آورده‏اند كه ۲ مراد از «تين» سوگند [ است ]به حسنِ على، و مراد از «زيتون» سوگند به حسينِ على، و «طور سينين» فاطمة الزّهراء، و «هذا البلد الامين» بقيّه ائمّه طاهرين‏اند. پس اگر اين همه كه گفته‏اند روا و مجوّز باشد و مقبول باشد در حقِ‏ّ ۳ بوبكر و عمر و عثمان، اگر مصنّفى در كتابى آورده باشد كه مراد از «تين» سوگند است به محمّد مصطفى كه خاتم انبيا است، و مراد از «زيتون» سوگند است به علىِ‏ّ مرتضى كه سيّدِ اوصيا ۴است، خواجه ناصبى را غريب و بديع نبايد شناختن و قبول بايد كردن. امّا خواجه ناصبى را هر جمله‏اى با كار راست باشد، الّا جمله‏اى كه على در ميانِ آن باشد، وگرچه بعد از عثمان باشد.

[ 89 ]

[ اطاعت رسول و امام از نظر شيعه ]

[ مراد از اولوالامر خاصان از اهل بيت(ع) و امامان معصوم ]

آنگه گفته است:
و مى‏گويند: «أن اشكُرلي و لوالدَيكَ»؛۵ بارى تعالى گفت: شكر من گزاريد و شكر محمّد و على كه طاعتِشان با طاعتِ من برابر است ۶ كه رسول على را

1.ع: «حنيفى».

2.در تفسير برهان در تفسير اين آيه در چند حديث كه از ابن بابويه و غير او از حضرت صادق عليه السلام روايت شده، عبارت چنين است: «قال: التين و الزيتون الحسن و الحسين، و طور سينين على عليه السلام، و هذا البلد الامين الأئمّة عليهم السلام». مراجعه شود به: تفسير القمي، ج ۲، ص ۴۲۹، المناقب، ابن شهر آشوب، ج ۳، ص ۱۶۳؛ تفسير فرات الكوفي، ص ۵۷۸، ح ۷۴۴؛ بحار الأنوار، ج ۱۶، ص ۹۰، ج ۱۹، و ج ۲۴، ص ۱۰۵، ح ۱۲، و ج ۳۱، ص ۵۸۸، ح ۶.

3.ح - د: «روا و مجوز است و در حق كوه‏ها و اعيان تين و زيتون و در حق».

4.صفحه «۲۶۶» چاپ قديم‏

5.از آيه ۱۴ سوره مباركه لقمان.

6.مراجعه شود به: تفسير فرات الكوفي، ص ۳۲۵، ح ۴۴۲.

  • نام منبع :
    نقض
    سایر پدیدآورندگان :
    محدث ارموی، میر جلال الدین
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1391
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 433288
صفحه از 1250
پرینت  ارسال به