بنت اشعث بن قيس داد، پدرش حليفِ بنى اميّه، برادرش محمّدِ أشعث، نديم عبيداللَّه، به مشورتِ مروانِ رانده، بر دست اَيْسُونيه ^۱ كنيزك عبداللَّه عمر خطّاب، زهر معاويه فرستاده از دمشق، رأى عمرو عاص زده، ^۲ فتوى شُرَحْبيل ^۳ كرده به حضور بوهريره. تاريخ بربايد گرفتن به استقصاء بخواندن، تا شبهتى بنماند كه لعنت بر فرستنده و آرنده و دهنده و مُشير و مدبّرِ ايشان باد و بر آن كه عذرِ ايشان خواهد. ^۴امّا زُفان به ادب مى‏بايد جنبانيدن كه همه به ارادت و رضا و قضاىِ خداى بوده است و اين آيت را اثرى نيست كه «وَ ما اللَّهُ يُريدُ ظُلْماً لِلْعِبادِ»!^۵ و حسين على را - عليه السلام - على‏رغم أنف المصنّف، سلطانِ وقت فرمود كشتن، يزيد معاويه به كينه روزِ بدر كه أقرباى بزرگِ او را كشته بود به عوضِ آن، و آن لفظ بزرگوار اميرالمؤمنين، يزيد عجب است كه به خواجه انتقالى [ نقل ]نيفتاده است كه: ^۶
ليت أشياخي ببدرٍ شهدواجزع الخزرج من وَقْع الأسل‏
لأهلوّا و استهلّوا طرباًثمّ قالوا يا يزيد لا تشل^۷
تا شبهتى بنماند در آن، امير يزيد پسرزاده هند جگرخواره، سپاهسالار عبيداللَّه، مادرش مرجانه، زهى نسب! زهى حسب! زهى خانه! متولّىِ لشكر، عمر سعدِ وقّاصِ مهاجر و صحابى رسول، واحدِ عشر بيعت رضوان، ^۸ قاتلْ شمر مأبون، سالبْ سنانِ

مى‏بايست ايستادن و تيغ خوردن مسئله قائم بنهادند تا از دستِ علويان برستند. اكنون چون نگاه كنى هر چه بر آل رسول رفته است، خود سَر و بُنْ از رافضيان خاسته است و هرگز جمع اهلِ رفض را جمالى نبوده است و نباشد.
^۱امّا جوابِ اين كلمات مكرّر و ترّهاتِ مزوّر و لقمه خام مشتى عوامِ ناتمام دور از علم، بعيد از حجّت، معرّا از معنى كه «با قائم آن كنيد كه با على و حسن و حسين و رضا كرديد» آن است كه: البادى أظلم. ^۲ همه از ناصبيان آموختند كه با عمر و عثمان و عايشه و طلحه و زبير و يزيد و عبيداللَّه و با مقتدر و مُسترشد و راشد كردند، از كشتن و برگشتن و مخالفتِ عهد و پيمان و خذلان و دروغ و افسوس، چنانكه بيان كرده شد به تفصيل. و اين سنّتِ سيّئه ناصبيان نهاده‏اند، و «مَنْ سَنَّ سنّةً سيّئةً، فعليه وِزْرُها وَ وِزرُ مَنْ عَمِلَ بِها إلى‏ يَوْمِ القيامة». ^۳ تا اين نيز كه دعوى مى‏كند به‏دروغ كه رافضيانِ آخر كرده‏اند، وزر و وبالش همه به گردنِ ناصبيان باشد از آنِ اوّلين، بلكه عبدالرّحمنِ ملجم، انبازِ بُرَكْ بن عبداللَّه ^۴ و عمرو بن بكر التّميمى بود در اختيارِ قتل اميرالمؤمنين و هر سه خارجى بودند از بقيّتِ تيغ اميرالمؤمنين، هر سه از نهروان بجسته، متولّىِ آن امر قَطامِ خارجيّه، مُشير اشعثِ قيس ناصبىِ كهن، شريك در قتل أميرالمؤمنين - عليه السلام - با عبدالرّحمن ملجم - لَعَنَهُ اللَّهُ - يكى شبيب بن بَجَرَه ^۵ و يكى وَرْدان بن مجالد، هر سه مجبّر و خارجى - عليهم لعنة اللَّه و لعنة اللّاعنين - ، و حسن على را زهر جعده