«فيا لَيْتَ بَيْنى وَ بَيْنَكَ بُعْدَ الْمَشْرِقَيْنِ فَبِئْسَ الْقَرينُ». ^۱ تا هر كس كه اين ^۲ برخواند اين نيز بداند كه جواب جنگ نباشد. و الحمدُ للَّه كما هُو أهلُه. ^۳

[ 149 ]

[ ادعاى مؤلف فضائح در باب فتوحات صدر اسلام و انتساب آن به عمر ]

[ مجبران و خوارج و اعتقاد آنها در عداوت با آل على ]

[ بحث از منابع درآمد شيعيان و رد ادعاى مؤلف فضائح ]

[ رشادت‏ها و جنگاورى على(ع) و علويان در تاريخ اسلام ]

[ فتوحات عصر خلفا و رد ادعاى مؤلف در باب منشأ اموال و املاك شيعيان ]

[ علويان و سادات اساس شجاعت‏ها و هنرها ]

[ عدم ربط مروانيان و امويان به عنوان اولوالامر ]

آنگه گفته است:
و اكنون كه روافض با مال و ملك‏اند و علويان با اموال و املاك، از بركاتِ فتوح عمرى است و از آفتاب روشن‏تر است كه هرگز هيچ نه در ابتداى اسلام تا به اكنون يك ديه نستدند، و يك غزاة نكردند. اگر از اوّل گيرى على - رضوان اللَّه عليه - از حربِ جمل و صفّين و نهروان با هيچ غزاتى نپرداخت و حسن در خانه بنشست و [ خلافت ]به معاويه تسليم كرد، و حسين و اولادِ حسين در هيچ غزاة نبودند. از زين‏العابدين درآيى تا آخرِ ايشان كه روافض خود را بر فتراك ايشان بندند، هرگز يك غزاة نكردند، و آنچه بود ايشان را، از ارزاق و عطايا بود كه خلفاى آل عبّاس بديشان مى‏دادند و صدقاتِ رسولِ خداى و پدرِ ايشان ^۴ علىّ مرتضى. پس اين همه فسحتِ اسلام و كلمتِ حق كه عالى شد و رايتِ شرك كه نگون شد، به بوبكر و عمر و عثمان و دگر خلفا شد، غزوه‏ها در عهدِ ملوكِ بنى‏اميّه و بنى‏مروان و خلفاىِ آل عبّاس و نايبان و بندگان و گماشتگانِ ايشان شد. مهاجر و انصار رنج بردند و غازيان اسلام، تا همه علويان با مال و نعمت شدند رايگانى، و به شكر آن ^۵ نعمت، لعنت به عوض‏ها مى‏دهند. ^۶۷اما جواب اين كلماتِ مكرّر و ترّهات مزورٌ كه در هر فصلى به‏ضرورت تازه

غايش و ساداتِ درِ زامهران و جوان‏مردان درِ مصلحگاه و معتقدان درِ رشقان ^۱
و ديلمانِ آبه و وزيرانِ قاشان و تازيان و علماى قم و سادات و شيعتِ قزوين و مردان مردانه و رؤساء و مصلحانِ ورامين و شبخيزانِ نرمين ^۲ و سروهه ^۳ و معتقدان خوابه ^۴ و ملوك و اصپهبدانِ سارى، و دليرانِ ارم، و عارفانِ سبزوار و شجاعان و مبارزان نيسابور و مهترانِ جرجان و بزرگانِ دهستان و مؤمنانِ جربايقان و امينان استراباد؛ نه مشتى دوغ‏باذى ^۵ سياه‏قفا، بى‏نوايى پرجفا اموى‏طبع، مروانى‏رنگ، خارجى‏شكل، مجبّراعتقاد، قدرى‏مذهب، مشبّهى‏دعوى، چون قماربازان دركنده و سوّاسانِ پالان‏گران و خركولان باطان ^۶ و خردزدان درِ شهرستان ^۷۸و كره، گبريانِ ^۹ قزوين و أجلافِ همدان و كلانِ آمل و طبرستان و خرانِ مزدقان و خربندگانِ ساوه و مشبّهيانِ اصفاهان و گاوانِ آذربيجان و بى‏نفسانِ ابهر و ناكسانِ زنجان. ايشان باشند نه اينان.