به زمين آيد اين از غيبت به درآيد، وگر او نيايد اين نيز نيايد. اين جوابِ آن كس است‏
كه حيات و نزولِ عيسى را مقرّ است، چنانكه مصنّفِ كتاب، و امّا جوابِ آنان كه منكرند نزولِ عيسى را، در دگر كتب بيان كرده‏ايم كه درين كتاب خلاف با مجبّران است نه با ايشان.
و امّا آنچه گفته است كه «سيصد و سيزده حلال‏زاده مى‏بايند تا او خروج كند»، با آن كه بيست و پنج سال دعوى كرده است كه اين مذهب داشته است، بارى تعالى عالم است كه يك روز به حقيقت اين مذهب نداشته است؛ اگرنه اين مايه از مذهبِ شيعت بدانسته بودى كه نگويند كه موقوف است ظهورِ امام برين عدد؛ و در هيچ كتابى از كتبِ شيعت مذكور نيست؛ بلكه در اخبار و تواريخ و آثار و ملاحم آورده‏اند كه اتّفاق را آن روز كه مهدى بر درِ كعبه ظاهر شود، سيصد و سيزده مردِ معتقد كه از اطرافِ عالم به حجّ رفته باشند، بر وى عهد بندند و بيعتِ اوّلْ ايشان درياوند ^۱ و شرحى بداده است كه از هر ولايتى و ناحيتى چند نفس باشند، به عددِ اهلِ بدر كه با مصطفى بودند. و اين نه شرطى است از شرايطِ ظهورِ امام، و نه ركنى از اركانِ خروجِ او. و توقّفِ او به مصلحت است، نه انتظارِ اين عدد؛ كه در عالم ديه هست كه ده چندين شيعتِ معتقد معتمد معروف به امامت در وى‏اند منتظرِ خروج او، تا جان و مال و فرزند فداىِ او كنند. و اين عدد از جمله علاماتِ ظهور است، نه از شرايطِ خروج است. و مذهب اين است و اعتقاد اين است كه گفته شد درين معنى.
اما آنچه گفته است كه «اين عدد حلال‏زاده مى‏بايند» و دليل كند كه رافضيان اين مايه حلال‏زاده نيستند، اين ناجوانمرد نا مُنْصِفِ بداعتقاد اين مايه از مذهب‏
^۲شيعت بندانسته‏اى كه شيعه جهودان را حرام‏زاده ندانند و ترسا و گبر را - اگرچه كافر دانند - حرام‏زاده نخوانند، و خداى تعالى عالم است كه شيعت كافرانِ بت‏پرست را حرام‏زاده ندانند و نخوانند، و همه را حلال‏زاده دانند؛ اندى كه ^۳ شبه‏نكاحى رفته باشد

كه مهدىِ زنده را باشد؟! آنجا دخترك هفت‏ساله روا باشد كه غيب داند، امّا اينجا حسنِ عسكرى معصوم روا نباشد كه از پدرانِ خويش احوالِ طفل شنيده باشد؟! تا خواجه انتقالى يا دست از آن بدارد يا اين نيز قبول كند.
و اجماعِ امّت حاصل است و قرآن ناطق است كه چون جهودان به طلبِ قتل عيسى - عليه السلام - آمدند، بارى تعالى او را از ميانِ ايشان ببرد؛ چنانكه ندانستند و ديگرى را به عوضِ او درآويختند و گفتند: عيسى است. تا بارى تعالى گفت: «وَ ما قَتَلُوهُ وَ ما صَلَبُوهُ وَ لكِنْ شُبِّهَ لَهُمْ»^۱ پس اگر عيسى پيغمبر است، او وارث و فرزندِ پيغمبر است، وگر ثابت البُنانى پيرِ روزگار بود، او نايب و پسرِ حيدرِ كرّار بود. اگر بهتر از عيسى نيست، ^۲ بارى بهتر از ثابت است و خداى به همه روزگار قادر و قهّار. تا خواجه سنّى اين هر سه قضيّه مى‏داند و از قرآن و اخبار مى‏خواند، تا هيچ شبهتش بنماند.

[ 161 ]

[ پاسخ بى‏ادبى مؤلف فضائح در باب فلسفه عدم قيام مهدى (ع) ]

[ اقرار اهل سنت به حيات و نزول عيسى و الزام آنها به پذيرش عقيده مهدويت ]

[ تعداد بيعت‏كنندگان با حضرت مهدى(ع) و پاسخ به شبهه زمان ظهور و شرايط قيام ]

[ پاسخ به شبهات عقيدتى و تحقيق در نظر شيعه در باب حرام‏زادگى و حلال زادگى ]

[ قيام حضرت مهدى موقوف بر مصلحت الهى ]

[ شيعيان پاك، معتقد، حلال‏زاده و مؤمن به محبت اهل بيت ]

آنگه گفته است:
اگر گويند: چون هست، چرا آشكار نشود، گويند: سيصد و سيزده مرد ^۳ حلال‏زاده مى‏بايند، ^۴ و ناصر ندارد و دولت در دستِ دشمن است. پس چون ^۵همه جهان حرام‏زادگانند و شايستگى تبعيّت ^۶ و نصرتِ او ندارند، شما رافضيان حرام‏زاده‏ايد به قولِ شما.
اما جواب اين نامنصف بى‏ديانت در آنچه گفت كه «چرا آشكارا نشود؟» آن است كه تكرارِ بسيار ملال افزايد و در مواضعِ اين كتاب بيان كرده كه خروجِ مهدى - عليه السلام - موقوف است بر نزولِ عيسىِ مريم - صلوات اللَّه عليه - ؛ هر گه كه او از آسمان