مادر محمّد است بنت وهب كافره و مشركه باشد، و آن ^۱كس كه خطيب و گواه باشد بدان عقد، كافر و مشرك باشد و نجس باشد، ناچار فاسقان باشند به‏اتّفاق، و عقدِ فاسقان به مذهبِ خواجه باطل باشد. پس ببايد ديدن تا خود درين اجرا چه لازم آيد؟! و محمّد را كه سيّدِ اوّلين و آخرين است به مذهبِ خواجه مصنّف انتقالى اصل و وصل بر چه بوده باشد؟! تا ^۲ آنچه بى‏حجّت در شيعت صورت بسته است، به مذهبِ خواجه در كه لازم است؟! نعوذُ باللَّه مِنْ خُبثِ اعتقادِه كه رسول خداى طاهر و مطهّر و معصوم‏نفس و پاك‏اصل و مؤمن‏زاده است تا به آدم صلوات اللَّه عليه. تا چون اين فصل به استقصا برخواند، يا دست از مذهبِ مسلمانان بدارد يا سنگ در آبگينه مذهب بدِ خود بيندازد. ^۳ و الحمدُ للَّه ربّ العالمين كه شيعت همه پاك‏زاده و معتقد و حلال‏زاده‏اند به دوستى و محبّتِ اميرالمؤمنين، و حرام‏زاده آن باشد كه يك ذرّه بغضِ على در سينه دارد؛ فكيف آن كه همه دل و سينه‏اش مِلْ‏ء از بغض على و آل على باشد و تصنيفش بر عقيده گواه؟ و لا يُحبُّه إلّا مُؤْمُنٌ تَقيّ و لا يُبغضُه إلّا منافقٌ شقيّ. ^۴

[ 162 ]

[ شبهه مؤلف فضائح در ازدواج حضرت مهدى(ع) و فرزندان او ]

[ مسئله ازدواج حضرت مهدى(ع) و ديدگاه شيعه در قطب عالم امكان بودن حضرت ]

آنگه گفته است:
وگر اين قائم هست و امام وقت است و همه شرايطِ كمال در وجودِ او است، كمالِ مرد در زن كردن است كه رسول گفته است: «النّكاحُ سُنّتي، فَمَنْ رغبَ عَنْ سُنّتي فليسَ ^۵ منّي». و اگر زن دارد و كنيزكان دارد، از آن وقت باز فرزندان

ميانِ مادر و پدرِشان. و در كتبِ شيعه اين مسئله أظهر من الشّمس است و غرضِ‏
شيعت از آن اصل، آن باشد تا چون اين جماعت ايمان آورند پاك‏نسبت ^۱ باشند كه كفر به ايمان برخيزد؛ حرام‏زادگى به هيچ زايل نشود، تا هر كافر كه مؤمن شود حلال‏زاده باشد و خللى نكند. و هيچ مخالفِ خود را حرام‏زاده ندانند و نكاح‏ها همه ^۲ مرضىِ‏ّ شرع و مقبول حكم. ^۳ پس با اين طريقت و مذهب چگونه ^۴ شيعت همه را حرام‏زاده دانند و منتظرِ سيصد و اند ^۵ حلال‏زاده باشند...؟ و هيچ عاقل را ديده‏اى كه به حرام‏زادگى بر خود اعتراف دهد و خلف سلفِ خود را حرام‏زاده دانند...؟ تا انتظارِ عددى كنند ^۶ حلال‏زادگان؟! و عاقل چنين كلمات چگونه قبول كند؟ و غرضِ ما كه همه را حلال‏زاده دانيم، چون شبهِ نكاح رفته باشد به ايجاب و قبول، آن است؛ تا همه صحابه چون ايمان آورند و مؤمن شوند پاك‏زاده باشند. تا اين تزوير ^۷ و تمويه كه بر طريقِ تشنيع و شبهت آورده است بدين حجّتِ روشن باطل و مضمحلّ باشد.
و خروج قائم موقوف است بر مصلحتِ بارى تعالى، نه بر انتظار عدد، و مسلمانان همه حلال‏زاده‏اند و اين معنى كسى را لازم باشد كه گويد: عقدِ فاسقان درست نباشد، و فسقى عظيم‏تر از شرك نباشد كه «إنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظيمٌ»،^۸ و كافر و مشرك ناپاك‏زاده باشند كه «إنَّما الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ»^۹ و چون عبداللَّه و عبدالمطلّب كافر و مشرك باشند و آمنه ^۱۰ كه