اوّلاً مذهب چنان است كه اين اسم خداى تعالى بر علىِ‏ّ مرتضى نهاد و پيش از آن كه خداى اين نام بر وى نهاد، كس را اين نام نبود؛ امّا بيچاره رافضى‏بُده ناصبى‏شُده را ببايد دانستن كه ما از اين اوّل كى ^۱ خواهيم تا اين شبهت در نحر ^۲مجبّرش بماند به دليل و حجّت. ازين اوّل نه حالتِ وجود و ولادتِ على خواهيم، ازين اوّل آن حالت خواهيم كه بارى تعالى نه آدم آفريده بود و نه ذريّتِ آدم را، عرش و بهشت را بيافريد و نامِ على بر ساقِ عرش و بر درِ بهشت نقش كرد، وگر خواجه مجبّر خواهد كه بداند، بايد كه صحيحين در اخبار و دگر كتبِ اصحابِ الحديث كه معتمد است برگيرد و بخواند؛ آنجا كه مسعر ^۳ روايت مى‏كند از عطيّه، از جابر بن عبداللَّه الأنصارى، از رسول - صلى اللَّه عليه و آله - كه چون از معراج بازآمد، به حضورِ مهاجر و انصار گفت كه «مكتوبٌ على بابِ الجنّة: لا إله إلّا اللَّه، محمّدٌ رسولُ اللَّه، عليٌّ أخو رسولِ اللَّه قبلَ أنْ يخلُقَ السّماواتِ و الأرضَ بألفَي عامٍ». ^۴ معنى آن است كه خدايى نيست الّا اللَّه، و محمّد رسول او است، و على برادرِ رسول خدا است، و اين پيش از خلق و آفرينشِ آسمان‏ها و زمين نوشته‏اند و تقرير كرده‏اند، به دو هزار سال. تا مگر ناصبى را معلوم شود كه اين اسمْ سابق است هم بر علىِ اُميّه، و هم بر علىِ بكرِ وائل، و شيعت از آن سبقت نه حالتِ ولادت خواهند؛ حالتِ تقريرِ امامت و اخوّت خواهند؛ تا آن شبهت زايل شود.

بحمد اللَّه و منّه. و آنچه حوالت كرده است به شيخ كبير بوجعفر بابويه - رضي اللَّه عنه و أرضاه - ^۱ و دگر بنى بابويه - رحمهم اللَّه - كه «امام بهتر است از رسول، براىِ آن كه رسول واسطه است ميانِ خداى و امام»، خود ندانسته است كه شيخ بوجعفر با جزالتِ فضل او اين فتوى نكند كه لازم آيد كه هر يك از امّت برين اصل بهتر از رسول و امام باشند و حاشا كه هيچ عالمى از علماى شيعت اين معنى گفته باشد. و دلالاتِ بسيار برفت كه رسول از امام بهتر است. و الحمدُ للَّه ربِّ العالمين على ثبوتِ اعتقادِنا خَلَفاً عن سَلَفٍ.

[ 186 ]

[ گزارش مؤلف فضائح از نامگذارى على(ع) و شبهه افكنى او ]

[ منشأ الهى داشتن نام على(ع) از نظر شيعه ]

[ نام على(ع) بر ساق عرش و بر درِ بهشت ]

[ نوشته‏اى بر درِ بهشت: على برادر رسول خدا ]

[ روايت نبوى در شب معراج در باب منزلت على(ع) ]

[ اشتقاق نام على(ع) از نام خداوند و دفع شبهه مؤلف فضائح ]

[ پاسخ قرآنى به شبهه مؤلف فضائح در وجه تسميه على(ع) و اشتقاق اين نام از نام خداوند ]

[ نام على در كتب آسمانى و عظمت آن حضرت ]

[ قدمت نام على و اختيار آن پيش از خلق آسمان و زمين دليلى بر رد مذهب مجبره ]

آنگه گفته است:
فضيحت نوزدهم. رافضى گويد: على را خداى تعالى نام نهاده است اشتقاق از نامِ خود، و پيش از او كس ^۲ على‏نام نبود، و اين هم از آن دروغ‏ها است كه رافضيان وا خود هانهند ^۳ و به احمقى باورشان مى‏كنند ^۴ كه اگر على را خداى نام نهاد، مگر جبرئيل به بوطالب آمد كه پسرت را على نام نِه! زيرا كه على ده‏ساله بود كه رسول را رسالت آمد. وگر او را خداى على نام نهاد، علىّ بن اُميّة بن خلف را كه نام نهاد؟ كه پنجاه سال از على بزرگ‏تر بود و پدرش را بوعلى كنيت بود؛ و علىّ بن اميّه را خود على كُشت. و عليّ بن بكر بن وائل بن ربيعة بن نِزار را نام كه على برنهاد كه به هشتصد و بسه ^۵ سال پيش از على بود. و چنين در كتبِ انسابِ عرب بسيار است كه على نام بوده‏اند، امّا بر قولِ رافضى اعتمادى نباشد.
اما [ در ] جواب اين فصل نيك تأمّل بايد كردن تا فايدت حاصل شود و شبهت زايل گردد؛ إن شاء اللَّه.