دهم. گبرشان خوانند به قولِ رسول كه گفت: «قدريّةُ هذهِ الاُمّةِ مجوسُها». ^۱
يازدهم. اشعريشان خوانند، وگرچه در عهد سلطان مسعود - نوّر اللَّه قبره - امامانشان رجوع كرده بودند و خطها باز داده ^۲ و از مذهب بيزار شده، امّا آن به تقيّه بود، وگرچه تقيّه مذهبِ ملحدان است.
دوازدهم. خود ظاهر است كه وجوبِ معرفتِ خداى تعالى به سمع گويند، چون ^۳باطنيان.
و آن را كه چندينى لقب باشد شايد كه مسلمانان را چندينى لقب ننهد.
سپاس خداى را كه ما را ممكَّن كرد تا از عهده اين جواب‏ها به در آمديم و هو القادر على ما يشاء.

[ 189 ]

[ تهمت مؤلف فضائح در عدم انجام نماز جمعه و جماعت توسط شيعه تا ظهور قائم ]

[ تحقيق در مساجد جامعه شيعه و رد ادعاى مؤلف فضائح ]

[ اشاره به اختلافات پيروان مذاهب مختلف اهل سنت و عدم اقتداى آنها به همديگر ]

[ احكام نماز جمعه از نظر ابو حنيفه، شافعى و مذهب شيعه ]

[ نماز جمعه در مذهب شيعه موقوف بر حضور امام معصوم يا نائب او ]

[ بحث در شرايط جهاد در مذهب شيعه و پيشتازى شيعه در جهاد ]

[ احكام نماز جماعت از نظر شيعه ]

[ دفاع از رسم و نظر شيعه در خواندن خطبه نماز به نام امامان معصوم ]

آنگه گفته است:
فضيحت بيست و يكم. بگفته‏ايم كه رافضى نمازِ آدينه و نمازِ عيد به مصلّى‏گاه مسلمانان نكنند و گويند: موقوف است به آمدنِ قائم، و غزو نكنند تا امام بيايد. و چون به جامع شوند، پيش از آن كه خطيب بر منبر شود، ^۴ نمازِ پيشين و ديگر به هم بكنند. و هرزه مى‏نشينند تا خطيب خطبه بكند. ^۵ و چون نمازِ جماعت ^۶ كنند، ايشان نيز به‏دروغ موافقتى بكنند و بازگردند. و خود نگويند كه ما چون بدين‏جا نماز به جماعت نمى‏كنيم به چه كار آمده‏ايم؟ و گويند: اگر خوكى بر اين منبر شود، اولى‏تر؛ زيرا كه خطبه به نامِ دوازده امام نيست.

پس چون امامِ شيعت در حقِ‏ّ ايشان چنين نويسد، شيعت را خطّابى روا نباشد خواندن. و الحمد للَّه ربّ العالمين.

[ 188 ]

[ تحقيق در ذكر القاب و اوصاف مجبران و ناصبيان ]

[ لقب‏هاى قدريه، جهميه، ناصبيه، مشبهه، كلابيه، خارجيه، اشعرى براى مجبران ]

فصل:

بدان كه مجبّره را چند لقب است لايق بى‏شبهت.
اوّل. مجبّرِشان خوانند كه گويند: خداى تعالى افعالِ بدو نيك به‏قهر در بندگان آفريند.
دوم. قدريشان خوانند كه گويند: همه كفر و معاصى و بدعت‏ها و ضلالت‏ها به قضا و قدرِ خداى تعالى باشد.
سيوم. مشبّهى خوانندشان كه گويند: خداى را بدين چشم سر ببينيم؛ چنانكه ماهِ شب چهارده.
چهارم. ناصبيشان خوانند كه نصبِ امام را حوالت به خود كنند، * و به عداوتِ آلِ مصطفى تظاهر كنند.
پنجم. جَهْمى خوانندشان كه در مذهب متابعتِ جَهْمِ صَفْوان كنند. * ^۱
ششم. كُلّابى خوانندشان كه در مسائلى متابعتِ ابن الكُلّاب كنند.
هفتم. صفاتيشان خوانند كه گويند: هشت قديمْ قائم است به ذاتِ بارى تعالى.
هشتم. مُباقِلى خوانندشان كه در جبر و قدر و عداوتِ على، مذهبِ بوبكرِ باقلانى دارند.
نهم. خارجيشان خوانند كه على را دشمن دارند و از بيمِ تركان حنيفى ^۲ گويند كه: على را دوست داريم؛ چنانكه اين مجبّر درين كتاب عداوتِ على را بيان كرده است.