به در كند و بىعِدّت به ديگرى دهد و اوش به كار بدارد و به قهر ازو باز ستانند ۱
و خواجهاش با خانه آورد؛ به كرم و تفضّل. خواجه ناصبى بايد كه قياسى بكند تا خود اباحتىِ مطلق اين است يا آن كه زن بايد كه پاكيزه باشد و خصومتى نباشد و مرد مُكْرَهْ نباشد و دو گواه حاضر باشند تا طلاق واقع باشد؟ اين است جوابِ اين فصل بر سبيلِ اختصار. و الحمد للَّه كما هو أهله.
[ 191 ]
آنگه گفته است:
فضيحت بيست و سيوم. رافضى بر مرده پنج تكبير كند.
امّا جوابِ اين فصل در فصولِ ما تقدّم بهشرح و بسط گفتهايم و تكرار الّا ملال نيفزايد.
[ 192 ]
[ شبهه مؤلف فضائح در مشابهت دانستن ميان قصايد شيعه با يهود ]
[ پاسخ به شبهه شباهت شيعه با جهودان و ذكر دلايل و مستندات در تعارض ذاتى شيعه با يهود در موضوع ]
[ احكام سجده در مذهب شيعه و اشاره به بىاطلاعى مؤلف فضائح از اين موضوع ]
آنگه گفته است:
فضيحت بيست و چهارم. رافضى به همه چيزى به جهودان مشابهت كرده باشد: فريضه پنج است در شبانهروزى؛ ايشان با سه كرده باشند. و جهود سجده بر نيم روى كند؛ رافضى هم چنين كند.
اما جواب آن است كه به جهودان مشابهت آن را ۲ باشد كه رؤيت مجاهره گويند، ۳ و از هارونِ امّت تبرّا كنند، ۴ و از وى برگردند. ۵ و همه جهان دانند كه نماز پنج است و شيعت را نوافلى و مندوباتى هست كه غيرِ ايشان را نيست و پنج وقت، سه وقت نباشد و كتبِ شيعت از شرحِ اوقات و مقدّمات و مقارنات نماز مِلْء ۶ است. وگر شيعتْ به روزِ آدينه جمع كنند ميانِ پيشين و ديگر، يا عند ضرورت جمع كنند ميانِ نماز شام و خفتن، كه به اختيار تا چهار ركعت نافله نماز شام و دو ركعت صلاة غفيله به أدعيه بنكنند بعد از فريضه شام، ابتدا نكنند به فريضه خفتن؛ نه به شبِ آدينه و نه
