امّا جوابِ اين فصل به وجه تأمّل بايد كردن:
اوّلاً بداند كه به مذهبِ اماميّه سبقت از شرايط امامت نيست؛ اگرچه تأكيد در امامت كند. و ^۱ شرايط موجبه آن سه گانه است كه از پيش بيان كرده شد؛ تا هر كس را كه يك صفت ازين سه نباشد، در امامت نصيبى نباشد.^۲
امّا آنچه گفته است كه: «بوبكر چهل ساله بود و على ده ساله و هر دو سابق بودند» تسليم افتد از طريقِ مجامله، با آن كه روايت برين وجه وارد است كه بوبكر ^۳بعد از مرتضى به چهل روز اسلام آورد و سبقت على را بود بدان مدّت؛ پس اولى‏تر باشد، اگر سبقت را منزلتى بود. ^۴
أمّا آنچه گفته كه «مردِ رسيده به خلافت اولى‏تر باشد كه كودكِ نارسيده»، جوابِ اوّلين آن است ^۵ كه به اتّفاقِ علما درجه نبوّت رفيع‏تر است از درجه امامت و بارى تعالى در قرآنِ مجيد كودكِ نارسيده را به حكمت و نبوّت ياد كرده است؛ آنجا كه در حقِ‏ّ عيسىِ مريم حكايت مى‏كند از قول او در حالِ طفوليّت: «إنّى عَبْدُ اللَّهِ آتانِيَ الْكِتابَ وَ جَعَلَني نَبِيّاً * وَ جَعَلَنى مُبارَكاً أيْنَ ما كُنْتُ».^۶ و در حقِ‏ّ يحيىِ سه ساله مى‏گويد: «وَ آتَيْناهُ الْحُكْمَ صَبِيّاً».^۷ پس اگر سه روزه و سه ساله را نبوّت درست باشد، ده ساله با حصولِ شرايطِ موجبه، امامت را شايد.
و جوابِ دوم آن است كه روزِ دعوتِ نبوّت امّت را به امامتِ غيرِ رسول چه حاجت بود كه رسول - عليه السلام - چنانكه رسول بود امام [ هم ] بود و دعوىِ امامت بعد از عهدِ رسالت مى‏رود و على را آن روز سى و سه سال بود و به مقامِ امامت و منزلتِ زعامت رسيده بود به اتّفاقِ امّت. و چون معصوم و نصّ او ^۸ بود و عالم‏تر از همه امّت بود به احكام دين و شريعت، امام او باشد بعد از پيغمبر، بلافصل؛ تا به نظر

جماعت كه گفتند: زبير در سوارى شجاع‏تر است، او مغرور شده است و حرب جمل اختيار كرده و گمان برده كه چنان است. پس نمى‏دانم كه خونِ او به گردنِ كه باشد؟ بلكه صحابه اين معنى نگفته‏اند و روا ندارند كه در شجاعت كسى را با على برابر كنند.اين تزوير و دروغ از اختلاقِ‏^۱ او باشد كه نومسلمان است و از بيست ^۲و پنج ساله رافضى‏اى بگريخته است، خواهد كه زبير و خالد را با على در شجاعت برابر كند تا در سنّى‏اى به قبول‏^۳ باشد. و عجب‏تر آن است كه گروهى گويند: بوبكر فاضل‏تر است از على، و گروهى گفتند: عمر فاضل‏تر است از على؛ ليكن بى‏حجّت و بيّنت. با آن كه اجماع است كه على از همه صحابه عالم‏تر و فاضل‏تر و شجاع‏تر است، به دلالاتِ‏^۴ آيات و اخبار و غزوات. اين سخن بارى هرگز نشنيده‏ايم كه كسى گفته باشد در همه امّتِ رسول - عليه السلام - كه كسى در شجاعت با على برابر باشد. بارى تعالى ما را توفيق كرامت كناد تا به كرمِ عميمِ او دامن از دستِ شبهت بستانيم و ديو لعين را به قوّتِ اعتقاد پاك از خود برانيم؛ إنّه القادر القهّار.

[ 19 ]

[ آيا سن در امامت و خلافت مؤثر است؟ ]

[ ربط سبقت در اسلام با امامت ]

[ تأييد نبوت كودكان توسط قرآن ]

[ اجماع در امامت على (ع) بعد از پيامبر(ص) ]

[ نقصان فهم مؤلف فضائح در فهم رابطه نبوت و امامت ]

[ بى‏ادبى مؤلف فضائح در تحليل مسئله نبوت ]

[ انتساب اساس اسلام به خداوند ]

[ شيعه اصولى و پذيرش اجماع ]

[ صحابه در سقيفه منتظر خلافت على (ع) ]

[ دفاع فاطمه زهرا(س) از ولايت امام على(ع) و اعتراض به اهل سقيفه ]

[ موضوع بيعت على(ع) با ابوبكر ]

[ مهاجر و انصار منكران بيعت با ابو بكر ]

[ صحابه مخالف خلافت ابوبكر و مدافع امامت على(ع) ]

[ گواهى ابو سفيان بر حق على و بنى هاشم در خلافت ]

[ ابيات خزيمه صحابى در انكار بيعت با ابوبكر ]

[ مخالفت اسامة بن زيد با خلافت ابوبكر ]

[ مخالفت شيعه با جريان سقيفه، موافق عقل و سنت صحابه ]

آنگه گفته است:
اگر گويى: [ امامت ] به سبق در اسلام است، معروف است كه على ^۵ ده ساله بود كه در اسلام آمد و قبول كرد، و بوبكر چهل ساله بود و هر دو سابق بودند، و زيد حارثه هم در درج هر دو بود. پس مردِ رسيده، به خلافت و نيابتِ نبوّت اولى‏تر باشد تا^۶ كودكِ نارسيده، و مولى كه نه در رتبت و^۷ منصبِ زعامت باشد چون زيدِ حارثه.