پس اين تقرير و تشنيع و تكرار كه خواجه مى‏كند، بى‏فايده باشد و معنى. ^۱
امّا آنچه گفته است كه: «ناقدانِ حضرتِ نبوّت بودند» نمى‏دانم كه ازين «ناقدى» چه خواسته است. اگر آن مى‏خواهد كه نقدِ قرآن و اخبار كردندى، اتّفاق است كه در عهدِ سيّد - عليه السلام - با نزولِ جبرئيل و قرآن، پندارم به قياس حاجت بنيفتد به دلالتِ اين آيت كه: «وَ ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَوى‏ * إنْ هُوَ إلاّ وَحْيٌ يُوحى‏».^۲ و نيز ^۳روا باشد كه باوجود و حضور سيّد انبيا تأويل آياتِ متشابهات كردندى؟^۴ و اگر آن مى‏خواهد كه رسول در مصالح با ايشان مشورت كردى، درست است. پس خواجه اهل مشورت را از ناقدان باز نمى‏شناسد و اين لفظ اجرا كردن، از بى‏ادبى و بى‏علمى باشد و آنچه لازم است در اين اجرا زبانِ عقل بيان مى‏كند.
و آنچه حوالت كرده است كه «بنيادِ دين ايشان نهادند» از چنين لفظ موهم ^۵اگر احتراز كرده بودى، شايستى، كه اتّفاق همه مسلمانان است كه بنيادِ دين و قاعده اسلام بارى تعالى نهاده است. قال تعالى: «إنَّ الدّينَ عِنْدَ اللَّهِ اْلإِسْلامُ».^۶ و حوالتِ دين و شريعت به غيرِ خداى تعالى كردن، از غايتِ جهل و نادانى باشد و درين اطلاق كفر محض لازم است.
امّا آنچه حوالت به اجماع كرده است، شيعه اصوليّه، اجماع را منكر نباشند و يكى ^۷ از چهار حجّت خود اجماعِ طايفه محقّه است. امّا فرق ميانِ حقّ و باطل در عقليّات به نظر در دليل توان دانستن.
و چون مصنّف دعوىِ علمِ اخبار ^۸ و آثار كند، بايد كه انكار نكند كه روزِ سقيفه كه

درين فصل جمله شبهت‏ها زايل باشد و همه مقصودها حاصل. ^۱ و الحمدُ للَّهِ ربِّ العالَمينَ كَما هُوَ أهلُه و مستحقُّه.
آنگه گفته است كه:
و اجماع است از چهار دليل: يكى اجماع است، ^۲ و يكى دليلِ عقل است، ^۳و يكى كتاب خداست، و يكى سنّتِ مصطفى است. پس اگر چنين بود كه رافضى مى‏گويد: ^۴ اجماعِ مهاجر و انصار كه ايشان بودند، حُكّام بر خلق، و صدرِ اوّل بودند، و ناقدانِ حضرتِ نبوّت‏^۵ بودند در هيچ كار حجّت نبودى. چه، پوشيده نيست كه اهلِ حلّ و عقد و بنا^۶ نهادنِ اساس دين و قواعدِ اسلام ايشان بودند، به اجماع ايشان چه حاجت بودى كه هر كه به نسبت شريف‏تر بودى، امام اعظم و سلطانِ اكبر او بودى و بسى بودند كه درجه على داشتند.
امّا جوابِ ^۷ اين كلمات آن است كه عجب آيد از نقصان و قلّتِ فضلِ ناقلى كه در كلمتى‏^۸ نادرست چندين تكرار بكند و چند لفظ بگويد كه محتمِلِ يك معنى باشد و در جوابِ بعضى شروع ^۹ برفت و جوابِ همه ملزم شد.
اما آنچه گفته است كه «اجماع مهاجر و انصار كه ايشان حُكّام بودند بر خلق و صدرِ اوّل بودند و ناقدانِ حضرتِ نبوّت بودند»، اَوَّلاً چون امامت فرع باشد بر اصل، خواجه مكلّف ^۱۰ مخيّر^۱۱ باشد و تركِ فرعى از فروع، پندارم كه نقصانِ ايمان نكند.