و هرگز نخورند، و فُقّاع حرام است، و همه در مسجدها ^۱ خورند، و
مُتعه حلال است، پنهان ^۲ كنند؛ تا بدانى كه كارِ روافض به خلافِ كارِ مسلمانان باشد.
اما جواب اين كلمات آن است كه به مذهبِ شيعه اين دو گوشت مكروه است و امّا خواجه مى‏شايست كه با گوشت مار و موش برابرى كردى ^۳ كه به مذهب خواجه حلال است و چنين چيزها تشنيعِ مذهب را بنشايد كه در هر مذهبى مانندِ
اين باشد.
و امّا آنچه گفته: «فُقّاع حرام است» هست و در مسجدها خوردن خطا است و معصيت؛ امّا نيك مى‏ماند بدان كه به مذهبِ خواجه و همه مسلمانان، مالِ مسلمانان به ظلم ستدن هم حرام است، والّا در مسجدها نستانند؛ بت در كعبه ^۴ باشد، منزلتش بنيفزايد؛ فُقّاع كه در مسجد خورند، حلال نشود. و نه به مذهبِ ناصبيان چنگ و چغانه زدن حرام است و همه عالمان زنند؟ و خمر حرام است و همه فقها خورند؟ و به شاهد بازى ^۵ حرام است و همه پيران و زاهدان كنند؟ حرام حلال نشود، اگرچه ظاهر كنند، و حلال حرام نشود، اگرچه پنهان كنند؛ تا بدانى كه كارِ نواصب به خلافِ كار همه مؤمنان ^۶باشد: خمر حرام دانند و خورند، ظلم حرام دانند و كنند، زنا و لواطه حرام گويند و كنند، و به مذهبِ همه طوايفِ اسلام، نماز واجب دانند و بسيارى عوام باشند كه نماز نكنند، و خمر خورند. تا خواجه مصنّف بداند كه دانستن دگر باشد و كردن دگر. و اعتبار درين احوال به علما باشد نه به عامّه مردم. و بحمد اللَّه و منِّهِ علما و متديّنان شيعه هرگز فُقّاع نخورند و روا ندارند. اين است جوابِ اين كلمات و شبهات. و الحمدُ للَّه ربِّ العالمين.

نبود، اگر در دو مسئله فروعى ^۱ به شيعه مشابهت كردند، هم باكى نباشد، كه ملحد ملحد باشد با هر شعارى كه باشد.
امّا آنچه گفته است كه «در شهرهاىِ شيعه شريعت را رونقى نباشد» راست مى‏گويد. در قم خداى را بر عرش ننشانند، و در قاشان رسول را سينه نشكافند، و در آوه مصطفى را مشرك‏زاده نخوانند، و به درِ مصلحگاه ^۲ نگويند: تا پيغمبر بنيايد واجب نباشد خداى را دانست، و به اُرَمْ و سارى عادت نباشد كه با ملحدان صلح كنند، و به استراباد براى خرِ خداى كاه ننهند، و به سبزوار زنا و لواطه به رضا و قضاىِ خداى نگويند. همه جاىْ اثباتِ عدل و توحيد كنند، و بر بعثتِ رسل و عصمتِ ائمّه دلالت گويند، و به اركانِ شريعت معترف باشند، و بر رأى ^۳ و قياس و اجتهاد بنگويند، حاكمْ خداى را دانند، ^۴شارع مصطفى را. اگر با اين همه حجّتْ اسلام را رونقى نباشد، گو مباش! بلكه رونق دين و شريعت اين است، و خلافِ اين بدعت و تُهمت و كين است. و خصومتِ خواجه نه با آن و اين است، با اميرالمؤمنين است، «و لا يحبُّه إلّا مؤمنٌ تقيٌّ و لا يبغُضُه الّا منافقٌ شقيٌّ» ^۵ نه سخن رافضيانِ قُم و ورامين است، كلام خير المرسلين است. و الحمد للَّه ربِّ العالمين.

[ 212 ]

[ احكام گوشت‏ها و حرمت خمر و شبهه‏افكنى مؤلف فضائح نسبت به شيعه ]

[ كراهت گوشت خر و استر در فقه شيعه ]

[ حرمت فقاع در مذهب شيعه و اشاره به انجام محرمات توسط نواصب ]

آنگه گفته است:
فضيحت چهل و پنجم. ^۶ به مذهبِ روافض گوشتِ خر و استر ^۷ حلال است،