پدرانِ خود، رافضيانِ سلف در كوفه. چنانكه گفتيم حسين را به نامه بخواندند، آنگه بكشتند، و علماى بدِ ايشان بر ديرى ^۱ شوند و مقتلِ به‏دروغ و راست لختى مى‏گويند و تشنيع بر خود و اسلافِ خود مى‏زنند و لختى مُنْكَرْها مى‏كنند ^۲و زنكانِ مويه‏گوى ^۳ نوحه‏ها مى‏كنند و عالمان رافضى مويه‏باز مى‏خوانند ^۴ و زن و مرد به هم ور شده ^۵ باشند، عشرت مى‏كنند. مردان زنان را آراسته مى‏كنند ^۶ و پيرِ دانشمند رافضى سر برهنه بكند و لختى لعنت بر خويشتن مى‏كنند. و اين همه در شرع نهى ^۷ است و رسول گفته است: لا عزاءَ فوقَ ثلاثٍ. ^۸ و جامه دريدن و خاك پاشيدن و نوحه كردن خود از مناكير است. ^۹ اين باشد عبادتِ ^۱۰ رافضيان. وگر تعزيت بايستى داشتن، بر مصطفى اولى‏تر، و عمر و عثمان، و على را نه هم به ظلم بكشتند...؟! بر كسى شيون نمى‏كنند. ^۱۱ اين بزرگان را به حق بكشتند حسين ^۱۲ را به ظلم كشتند؟! كشتنِ عثمان زارتر بود. حسين بارى جنگى كرد و قومى را كشت و آمده بود تا ملكى را تقرير كند. ^۱۳ امّا بگفته‏ايم كه رافضى گِرْدِ شرع نگردد و هر چه نهى ^۱۴ باشد،

و فرزندِ مرتضى، جگرگوشه زهرا، علىّ بن موسى الرّضا، بر ايشان عار باشد! و خواجه ناصبى به تشنيع ياد كند. خداى كفايت است روزِ قيامت در آن موقفِ محاسبه.
اما آنچه گفته است: «گويند: زيارتِ رضا مقابل ^۱ هفتاد حجّ است»، ^۲ اى سنّى‏لقب نامنصف، نه خبرْ ^۳ عايشه صدّيقه روايت كرده است؟ قبول بايد كردن كه بر آن سنّى غرامت باشد بسى كه قولِ صدّيقه بنت الصّدّيق ردّ كند. امّا پندارى براىِ آن نامقبول است كه در حقِ‏ّ رضا است پسرِ علىِ‏ّ مرتضى. پس خبر حقّ است و عايشه راستگوى و ناصبى جاحد و زيارت را ثوابِ هفتاد حجّ سنّت حاصل؛ به قولِ مصطفى. و هزار زيارتِ رضا به يك حجّ واجب درنگيرند، ^۴ امّا هزار حجِ‏ّ واجب بى‏محبّتِ رضا و مرتضى به سنّتى قبول نكنند؛ چنانكه رسول - صلى اللَّه عليه و آله - گفته است: «لو أنّ عبداً عَبَدَاللَّهَ بينَ الصّفا و المروة ألفَ عامٍ ثُمّ ألفَ عامٍ ثُمّ ألفَ عامٍ حتّى يَصير كالشّنّ البالي ثمّ لم‏يدركْ محبّتَنا أهلَ البيت، أكبّهُ اللَّهُ على‏ مِنْخَرَيْهِ في النّار» ^۵ ثمّ تلا قوله تعالى: «قُلْ لا أسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أجْرًا إلاَّ الْمَوَدَّةَ فى الْقُرْبى‏»^۶ و چنانكه شاعر گفته است:

گر طاعت‏هاى ثقلين جمله تو دارى‏واندر دلت از بغض على نيم سپندان‏
فردا كه بر آرند حسابِ همه عالم‏همراهِ تو باشد به رهِ هاويه هامان‏
اين است مذهبِ طايفه محقّه كه گفته شد. والحمدُ للَّه ربّ العالمين.

[ 214 ]

[ شبهه‏افكنى مؤلف فضائح در موضوع عزادارى امام حسين(ع) در فرهنگ شيعه ]

[ فضيلت گريه و نوحه و عزا بر امام حسين و اهميت عزاى حسينى در ميان اهل سنت ]

[ پاسخ به شبهه وقوع معصيت در مجالس عزادارى ]

آنگه گفته است:
فضيحت چهل و هفتم. رافضى روزِ عاشورا خاك بر سر كند از دستِ كرده