655
نقض

اما جواب اين كلمات نيك فهم بايد كردن تا فايدت حاصل شود.
اولاً آنچه گفته است كه «همه طوايف چون نام صحابى‏اى و بزرگى برآيد، ۱ ترحّم كنند، مگر رافضى كه از همه بيزارى جويد»، اين حوالتى است به‏دروغ و تهمتى بى‏اصل؛ كه شيعت صحابه رسول را ترحّم كنند، و بر اهل بيت صلوة ۲ فرستند. و از مذهبِ شيعت اين معنى معلوم است.
امّا آنچه دگرباره تكرار كرده است بى‏فايدت كه «همه هالك باشند مگر كفشگران درِ غايش (تا آخر)» كه مسلمانان را ۳ به مَساوى ۴ ياد كرده است، بارها جواب گفتيم كه نجات و هلاك به شهر و محلّه و پيشه تعلّق ندارد. هر كس كه مؤمن و مطيع باشد، به بهشت شود وگرچه جولاهه و كفشگر باشد، و بى‏ايمان و بى‏طاعت مستحقِ‏ّ دوزخ باشد، وگرچه امير و وزير و رئيسِ محتشم ۵ باشد. وگر صد بار اين شبهت ۶بياورد، جوابش همين است كه گفته شد. و هنوز كه ناجى سلمان و بوذر باشد و مقداد و عمّار و مانندِ ايشان، بهتر از آن كه * قِماربازان درِ كنده ۷ و رهّالانِ باطان ۸ و خربندگانِ ساوه و مُخَنَّثانِ اصفهان و خرانِ لار و گنگان بروگرد و گبركان قزوين * ۹ و مانندِ اينان. تا اين فصل را به آن فصل ۱۰ قياس مى‏كند و بداند كه نجات و هلاك تعلّق به شهر و پيشه و ديه ندارد؛ به ايمان و طغيان تعلّق دارد. و السّلام.

1.ح - د: «بشنوند». و متن كه مطابق هر چهار نسخه ع - م - ب - ن است، دليل است بر اين كه كلمه «هازآيد» در نسخه ع كه در سابق گذشت، (ص ۶۵۳) مصحف و محرّف «برآيد» مى‏باشد.

2.م - ب - ن - ح - د: «صلوات».

3.«را» فقط در ح - د.

4.به مَساوى = به زشتى و بدى. (ويراستار)

5.م: «و محتشم». ح - د نيز «محتشم» را ندارند.

6.صفحه «۵۹۵» چاپ قديم‏

7.ع «دركنده» به ضبط فتحه‏اى صريحاً بر روى كاف و دال، ب - م - ن نيز هكذا، ليكن بدون ضبط مذكور، اما ح - د «دركنده» را اصلاً ندارند.

8.كذا صريحاً در چهار نسخه ع - م - ب - ن، و دو نسخه ح - د نيز اين دو كلمه «رهالان باطان» را ندارند و گويا صحيح: «رمالان باطان» مى‏باشد؛ يعنى رمل‏اندازان محله باطان.

9.ع - ن: «و كيكا بروكره، گبركان قزوين». ب - م: «و كيكاگبركان قزوين». ح - د نيز (به جاى عبارت ميان دو ستاره): «قماربازان و خربندگان ساوه، و جاهلان اصفهان، و گنگان بروگرد و گرپايگان».

10.ح - د: «با آن فصل».


نقض
654

بدو ترحّم كنند و گويند: ما مذهبِ ايشان داريم؛ جز رافضى كه از همه بيزارى جويد و گويد: همه بر باطل بودند و كفشگرانِ درغايش ۱ و جولاهكانِ ۲ ورامين و غلان سناردك ۳ و عوّانانِ قم و خربندگانِ سبزوار و سرهنگانِ آبه، بعد از پانصد سال حق بنديده‏اند، صحابه ۴ پاك كه مجاورانِ حضرتِ نبوى و ناقدانِ دين بوده‏اند و مجاهدانِ اسلام حق بنديده‏اند، بوجعفر طوسى و بوجعفر بابويه و مرتضى علوى و بوسهل نوبختى منجّم و عبدالجبّار مفيد چهاردهى و على زيرك هندى ۵۶خاصّكانِ ۷ خدااند و أتباعِ علىِ بوطالب‏اند. صدّيقِ اكبر و فاروقِ اعظم تا به سى و سه هزار مرد از اصحابِ رسولِ خداى كه نام و صفتِ هر يك در توراة و انجيل و زبور مذكور است و علامتِ ۸ ايشان موصوف، همه ضالّ و مُضِلّ بوده‏اند، مگر خواجگانِ رافضى؛ «تِلْكَ إذًا قِسْمَةٌ ضيزى‏»۹چنانكه جهودان گويند: همه امّتِ محمّد در دوزخ باشند؛ مَعَما ۱۰ كه در توراة نعت و صفتِ محمّد مى‏خوانند و جحود مى‏كنند كه اهلِ بهشت ماييم كه جهودان گنده‏بغل و گنده‏دهانيم كه خداى دريا از براىِ ما بشكافت و دشمنِ ما را به آب غرقه كرد.

1.ح: «عالش» د: «عايش».

2.م - ب - ن: «جولاهان».

3.كذا صريحاً در نسخه ع؛ ليكن م: «و دغلان دستاردك» (با تاء بعد از سين)، ب: «و دغلان دسنارك» (با نون بعد از سين)، ح - د نيز ندارند. و در برهان قاطع گفته: «دغل بر وزن عجل، مكر و حيله و ناراست و عيب و فساد باشد و كسى كه دغلى و ناراستى كند و دغلى به معنى حرام‏زادگى و عيارى و مكارى و ناراستى كردن باشد». و شاهد صريح بر استعمال دغل در كسى كه ناراست و نادرست باشد، قول سعدى است: اين دغل‏دوستان كه مى‏بينى‏ مگسانند دور شيرينى‏ و بعيداً مى‏تواند بود كه مصحّف و محرّف «غلچگان» باشد. در برهان گفته: «غلچه به فتح اول و جيم فارسى و سكون لام روستايى ورند و اوباش را گويند». اما «سناردك» كه اسم جايى است، معلوم نشد كه كجا است.

4.ن - ح - د: «و صحابه».

5.كذا در چهار نسخه ع - م - ب - ن، و دو نسخه ح - د هم ندارند. و گويا كلمه «هندى» مصحّف و محرّف «قمى» مى‏باشد؛ زيرا به تصريح مصنف رحمه اللَّه عليه و ساير علماى رجال وى از قم بوده است.

6.صفحه «۵۹۴» چاپ قديم‏

7.ع: «و خاصگان».

8.م - ب - ح - د: «و علامات».

9.آيه ۲۲ سوره مباركه نجم. و استعمال آن در اين قبيل موارد نظر به آن است كه آيه مباركه حكم مثل جارى را پيدا كرده است.

10.«مَعَما» يعنى با آن كه.

  • نام منبع :
    نقض
    سایر پدیدآورندگان :
    محدث ارموی، میر جلال الدین
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1391
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 431272
صفحه از 1250
پرینت  ارسال به