اما جواب اين كلمات نيك فهم بايد كردن تا فايدت حاصل شود.
اولاً آنچه گفته است كه «همه طوايف چون نام صحابى‏اى و بزرگى برآيد، ^۱ ترحّم كنند، مگر رافضى كه از همه بيزارى جويد»، اين حوالتى است به‏دروغ و تهمتى بى‏اصل؛ كه شيعت صحابه رسول را ترحّم كنند، و بر اهل بيت صلوة ^۲ فرستند. و از مذهبِ شيعت اين معنى معلوم است.
امّا آنچه دگرباره تكرار كرده است بى‏فايدت كه «همه هالك باشند مگر كفشگران درِ غايش (تا آخر)» كه مسلمانان را ^۳ به مَساوى ^۴ ياد كرده است، بارها جواب گفتيم كه نجات و هلاك به شهر و محلّه و پيشه تعلّق ندارد. هر كس كه مؤمن و مطيع باشد، به بهشت شود وگرچه جولاهه و كفشگر باشد، و بى‏ايمان و بى‏طاعت مستحقِ‏ّ دوزخ باشد، وگرچه امير و وزير و رئيسِ محتشم ^۵ باشد. وگر صد بار اين شبهت ^۶بياورد، جوابش همين است كه گفته شد. و هنوز كه ناجى سلمان و بوذر باشد و مقداد و عمّار و مانندِ ايشان، بهتر از آن كه * قِماربازان درِ كنده ^۷ و رهّالانِ باطان ^۸ و خربندگانِ ساوه و مُخَنَّثانِ اصفهان و خرانِ لار و گنگان بروگرد و گبركان قزوين * ^۹ و مانندِ اينان. تا اين فصل را به آن فصل ^۱۰ قياس مى‏كند و بداند كه نجات و هلاك تعلّق به شهر و پيشه و ديه ندارد؛ به ايمان و طغيان تعلّق دارد. و السّلام.

بدو ترحّم كنند و گويند: ما مذهبِ ايشان داريم؛ جز رافضى كه از همه بيزارى جويد و گويد: همه بر باطل بودند و كفشگرانِ درغايش ^۱ و جولاهكانِ ^۲ ورامين و غلان سناردك ^۳ و عوّانانِ قم و خربندگانِ سبزوار و سرهنگانِ آبه، بعد از پانصد سال حق بنديده‏اند، صحابه ^۴ پاك كه مجاورانِ حضرتِ نبوى و ناقدانِ دين بوده‏اند و مجاهدانِ اسلام حق بنديده‏اند، بوجعفر طوسى و بوجعفر بابويه و مرتضى علوى و بوسهل نوبختى منجّم و عبدالجبّار مفيد چهاردهى و على زيرك هندى ^۵۶خاصّكانِ ^۷ خدااند و أتباعِ علىِ بوطالب‏اند. صدّيقِ اكبر و فاروقِ اعظم تا به سى و سه هزار مرد از اصحابِ رسولِ خداى كه نام و صفتِ هر يك در توراة و انجيل و زبور مذكور است و علامتِ ^۸ ايشان موصوف، همه ضالّ و مُضِلّ بوده‏اند، مگر خواجگانِ رافضى؛ «تِلْكَ إذًا قِسْمَةٌ ضيزى‏»^۹چنانكه جهودان گويند: همه امّتِ محمّد در دوزخ باشند؛ مَعَما ^۱۰ كه در توراة نعت و صفتِ محمّد مى‏خوانند و جحود مى‏كنند كه اهلِ بهشت ماييم كه جهودان گنده‏بغل و گنده‏دهانيم كه خداى دريا از براىِ ما بشكافت و دشمنِ ما را به آب غرقه كرد.