683
نقض

هر كه از ۱ رسول و امامان و اصحابان ۲ و مؤمنانِ امّت كه رجب و شعبان به روزه باشند، بايد كه روزِ شكّ روزه بگشايند و معلومْ خلافِ اين است كه پيوسته دارند. پس چون روزِ شكّ به نيّتِ شعبان روزه دارند، روا باشد. و تأويلِ خبر برين وجه باشد كه به نيّتِ شكّ روزه نشايد داشتن؛ چنانكه مذهبِ اهل حقّ است. و الحمدُ للَّه ربِّ العالمين.

[ 225 ]

[ آداب صدقه دادن طبق تعاليم شيعه و سخن سيد مرتضى و دفع شبهه ]

آنگه گفته است:
فضيحت پنجاه و هشتم. رافضى بر هيچ درغويشى ۳ رحمت نكند و مرتضى در كتاب المنفرد آورده است كه صدقه به هيچ درغويشى ۴ نشايد دادن، الّا بدان كس كه تولّا به على و يازده معصوم كند.
اما جواب اين شبهت آن است كه خواجه غلط خوانده است. اين فتوى نه در صدقه سنّت است؛ به مذهبِ شيعت به مخالف و مؤالف شايد دادن، بلكه به مخالفانِ اسلام هم روا باشد دادن. امّا زكاةِ واجب، الّا به معتقدانِ حقّ كه عالم و ظاهرسِتْر ۵ باشند و از هفت صنف ۶ يكى باشند، نشايد دادن كه مؤلّفه قلوب ۷ را با غيبتِ امام حكم منسوخ است. ۸پس اگر مرتضى - رحمةُ اللَّه عليه - گفته باشد، در زكاة گفته باشد، نه در صدقه.

1.ع - م - ب: «هر كز». ن: «هر كه را».

2.م - ح - د: «اصحاب».

3.كذا صريحاً در نسخه ع. ليكن م - ب - ن: «درويشى». ح - د: «درويش».

4.م - ب - ن - ح - د: «درويشى».

5.م - ب - ن: «كه عالم و ظاهرتر». ح: «كه طاهر و عالم‏تر». د: «كه ظاهر و عالم‏تر». و مراد از متن ظاهرالستر است كه متجاهر به فسق نباشد. و براى حكم مسئله به كتب حديث و فقه رجوع شود.

6.اين كه مصنف رحمه اللَّه عليه اصناف مستحقان زكاة را به «هفت صنف» تعبير كرده، با آن كه به اتفاق مسلمانان هشت صنف است، براى آن است كه صنف «المؤلفة قلوبهم» را در غيبت امام عليه السلام از مستحقان زكاة خارج دانسته است؛ در صورتى كه اين فتوى نيز مخالف دارد؛ چنانكه در كتب فقه به‏تفصيل بيان شده است و ما نيز در تعليقه آينده به آن اشاره خواهيم كرد.

7.ع - م - ب: «كه مؤلف قلوب». اين تعبير در حقّ اين صنف از مستحقان زكاة مأخوذ از قرآن مجيد است كه خداى تعالى در سوره مباركه توبه (آيه ۶۰) فرموده: «إنَّما الصَّدَقاتُ لِلْفُقَراءِ وَ الْمَساكينِ وَ الْعامِلينَ عَلَيْها وَ الْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ» (تا آخر آيه). و براى تحقيقى مختصر در «المؤلفة قلوبهم» رجوع شود به تعليقه ۲۲۰.

8.صفحه «۶۲۰» چاپ قديم‏


نقض
682

[ 224 ]

[ پاسخ به شبهه روزه يوم الشك و نظر سيد مرتضى و فقه شيعه ]

آنگه گفته است:
فضيحت پنجاه و هفتم. مرتضى بغداد در كتاب المنفرد آورده است كه روزه روز شكّ، فضيلتى تمام دارد و اين بعينه مخالفتِ رسولِ خدا است كه گفت: «مَنْ صامَ يومَ الشّكّ فقد عصى أبا القاسم». ۱
اما جواب اين شبهت آن است كه اين نومسلمان چون حوالتى كند با كتابى ۲ يا شخصى، چون ببينند و بدانند و به خلاف آن باشد كه ذكر كرده باشد، [ بايد كه ]شرم‏زده باشد. ۳ اوّلاً مذهبِ همه شيعه و مذهبِ مرتضى چُنان است ۴كه روزِ شكّ، به نيّتِ شكّ‏ْ روزه داشتن حرام است و از مذهب و كتبِ شيعه اين معنى معلوم و مصوّر ۵ است؛ تا جانِ مجبّرش برآيد، بربايد گرفتن و بخواند تا اين شبهت زايل باشد، و حوالت به كتاب المنفرد كردن به‏دروغ غايتِ جهل و نادانى باشد. امّا مذهبِ شيعت چنان است كه روزِ شكّ به نيّتِ شعبان به‏روزه بايد بودن تا شكّ ساقط باشد ۶ و هنوز كه روزى به نيّتِ شعبان روزه دارند، اولى‏تر باشد كه روزى از رمضان بخورند؛ چنانكه مجبّران را قاعده است كه هر سال يك روز از اوّلِ ماهِ رمضان بخورند به كورىِ رافضيان. و اخباريان را قاعده است كه دو روز از آخرِ ماه رمضان بخورند به كورىِ مجبّران، و لعنت بر هر دو باد كه روزه تمام بايد داشتن. و آن خبر كه از رسول - عليه السلام - آورده است به همه حال تأويلش برين وجه كرده‏اند كه: منْ صامَ يومَ الشّكِّ بنيّةِ الشّكّ فقدْ عصى‏ أبا القاسم. و دليل برين آن است كه اگر نه چُنين بودى و باشد،

1.صحيح البخاري، ج ۲، ص ۲۲۹؛ المستدرك على الصحيحين، ج ۱، ص ۴۲۴؛ السنن الكبرى، ج ۴، ص ۲۰۸.

2.ع - م - ب - ن: «به كنايتى» يا «كتابتى».

3.عبارت ح - د چنين است: «حوالتى كند به كتابى يا شخصى هرگاه ببيند كه به خلاف آن است كه ذكر كرده بايد كه شرمى بدارد».

4.صفحه «۶۱۹» چاپ قديم‏

5.ن: «متصور».

6.مراجعه شود به: الكافي، ج ۴، ص ۸۱ باب «اليوم الذي يشكّ فيه من شهر رمضان هو أو من شعبان»؛ تهذيب الأحكام، ج ۴، ص ۱۸۰؛ وسائل الشيعة، ج ۱، ص ۲۰.

  • نام منبع :
    نقض
    سایر پدیدآورندگان :
    محدث ارموی، میر جلال الدین
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1391
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 429963
صفحه از 1250
پرینت  ارسال به