703
نقض

پس خود اين همه هرزه است كفشگرانِ ۱ درِ عايش ۲ بهتر از مصاحبانِ رسول‏اند. و نيز رسول - عليه السلام - گفته است: «جنّبُوا أمواتِكم جيرانَ السّوء». ۳ پس به قولِ رافضى آن خاك و آن تربت كه رسول خدا نهاده است بترين ۴ خاكى است كه بوبكر و عمر به او نهاده‏اند ۵ و رسول - عليه السلام - خود را از همسايگانِ بد نگاه نداشت، و زنانش خود بدترينِ زنان بودند. و اين دروغ است كه أَصْلِحْ لَنا أزواجَنا و ذُرّيّاتِنا، ۶ اين دعا نكرد؛ وگر كرد، اجابت نبود كه به مذهبِ روافض زنانِ رسول منافقان بودند.
اما جواب اين فصل با تعصب كه از سرِ تهمت و بدعت ياد كرده است، اوّل اين است كه شبهتى نيست كه مكّه خير البِقاع است كه مولد و منشأ مصطفى است، و بعد از آن ۷ مدينه أشرف المنازل است كه منزل و مدفنِ مصطفى است، و در شرفِ اين دو بقعه خلافى نيست و در آن هم خلافى نيست كه «القبرُ روضةٌ من رياضِ الجنّة». و شرف و مرتبه بهشتِ با عظمت، از مصطفى است و قبرِ مصطفى روضه رضاىِ خدا است؛ رفت اين نيز.
۸اما آنچه گفته است كه «هيچ قوم محتشم‏تر از آن قوم نبودند كه مصاحبتِ رسول بيافتند» اين مطلق گفتن خطا است و روا نباشد كه بهترى از مصاحبتِ رسول باشد مجرّداً. بهتر بهتر باشد، وگرچه مصاحبتِ رسول هرگز در نياود، ۹ و بدتر بدتر باشد،

1.م: «كه كفشگران».

2.م - ب: «در غايش». ح: «در عالش». د: «و رعانش».

3.شرح نهج البلاغة، ابن أبي الحديد، ج ۲، ص ۳۴۴ و حديث اين چنين نقل شده است: «جنّبوا موتاكم في مدافنهم جار السوء...».

4.ح - د: «كه رسول در آنجا است بدترين».

5.ح - د: «در آنجا نهاده‏اند».

6.گويا از دعواتى است كه از رسول اكرم صلى اللَّه عليه و آله نقل شده است.

7.ح - د: «و بعد از آن» فقط در ح - د، و در نسخ ع - م - ب - ن به جاى آن: «و در شرف».

8.صفحه «۶۳۷» چاپ قديم‏

9.ب - م - ن: «در نيابد». ح - د: «در نيافته باشد».


نقض
702

[ 231 ]

[ دفع شبهه از نظر شيعه در باب حرمت فقّاع ]

آنگه گفته است:
فضيحت شصت و سيوم. رافضى فقّاع را چون خمر داند و همه در مسجدها خورند، و فقّاعى را خمّار دانند، بر خلافِ فقهاىِ اسلام.
اما جواب اين شبهت بعينه گفته شد ۱ و تكرار بسيار ملال افزايد و يك فصل دو بار در كتاب آوردن بعينه، الّا دلالت نباشد بر جهلِ مصنّف.

[ 232 ]

[ فضيلت كعبه، مكه و حرم نبوى و فضائل صحابه و شبهه‏افكنى مؤلف فضائح نسبت به شيعه ]

[ مكه خير البقاع از منظر شيعه ]

[ مجرد مصاحبت با پيامبر موجب حقانيت نيست و تحقيق در نظر شيعه درباره صحابه و تابعين ]

[ دعاى پيامبر درباره همسر و فرزند ]

[ محل دفن عمر و ابوبكر و نظر شيعه و رد تهمت مؤلف فضائح ]

[ خصومت بنى اميه با اهل بيت و عدم اجازه دفن جسد امام حسن(ع) در كنار مرقد نبوى و اشاره به ]

آنگه گفته است:
فضيحت شصت و چهارم. بدان كه به نزديكِ همه امّت چُنان است كه هيچ زمينى بزرگوارتر نيست از آن زمينى كه خداى تعالى رسولِ خود را از آنجا آفريد و بعد از آن بقعه‏اى كه قبضِ روحِ رسولش آنجا كرد كه جاىِ مدفن و تربت او است. ۲ و رسولِ خداى تعالى گفته ۳ است: «القبرُ رَوضةٌ مِن رياض الجنّة، أو حُفرةٌ من حُفَرِ النّيران». ۴ و هيچ قومى محتشم‏تر از آن قوم نبودند كه مصاحبتِ رسول بيافتند ۵و رسول گفته است: «خَيْرُ الْقُرُونِ قَرْني، ثُمَّ مَنْ يَليهِمْ، ويَلي مَنْ يَليهِمْ». ۶ و نيز گفته است: «طُوبى‏ لِمَنْ يَراني و لِمَنْ يَرى‏ مَنْ يراني». ۷

1.ع: «گفته باشد». ن: «آن است بعينه گفته شد». ح - د: «جواب اين شبهه در پيش گفته شد».

2.ع - م - ب - ن: «كه جاى مدفن و تربت است».

3.م - ب: «و رسول فرموده». ن: «و رسول صلى اللَّه عليه و آله فرموده».

4.از احاديث معروفه است و طالب تفصيل رجوع كند به تعليقه ۲۲۳. و نيز مراجعه شود به: الكافي، ج ۳، ص ۲۴۲، ح ۴۷۳۲؛ الأمالي، شيخ مفيد، ص ۲۶۵، ح ۳؛ الأمالي، شيخ طوسي، ص ۲۸، ح ۳۱؛ سنن الترمذي، ج ۴، ص ۵۵، ح ۲۵۷۹؛ المعجم الأوسط، ج ۸، ص ۲۷۳.

5.صفحه «۶۳۶» چاپ قديم‏

6.ابن حجر در مقدمه اولى از مقدمات سه گانه صواعق محرقه، آن را از ترمذى (ج ۳، ص ۳۳۹، ح ۲۳۲۰ و ۲۳۲۲) و حاكم (ج ۳، ص ۱۹۱) به اين عبارت نقل كرده: «خير القرون قرني، ثمّ الذين يلونهم، ثمّ الذين يلونهم». و احاديث ديگر نيز كه مفاد آنها همين مضمون است در آنجا از ساير كتب عامه نقل كرده است. و سيوطى نيز در جامع صغير (ج ۱، ص ۶۲۲، ح ۴۰۳۳ إلى ۴۰۳۷) بسيارى از احاديث كه در همين مضمون است، نقل كرده است. فراجعْ إن شئتَ.

7.ابن حجر در مقدمه اولى از صواعق محرقه گفته: «الطبرانى (المعجم الأوسط، ج ۶، ص ۱۷۱؛ المعجم الكبير، ج ۲۲، ص ۲۰) و الحاكم (المستدرك على الصحيحين، ج ۴، ص ۸۶) عن عبداللَّه بن بسر: طوبى لمن رآني و آمن بي، و طوبى لمن رأى من رآني، و لمن رأى من رأى من رآني و آمن بي، و طوبى لهم و حسن مآب. و عبد بن حميد عن أبى سعيد (منتخب مسند عبد بن حميد، ص ۳۰۸، ح ۱۰۰۰) و ابن عساكر (تاريخ مدينة دمشق، ج ۴۱، ص ۴۳۵) عن واثلة: طوبى لمن رآني، و لمن رأى من رآني، و لمن رأى من رأى من رآني». و سيوطى نيز در جامع صغير (ج ۲، ص ۱۳۷، ح ۵۳۰۴ و ۵۳۰۵) آنها را روايت كرده است.

  • نام منبع :
    نقض
    سایر پدیدآورندگان :
    محدث ارموی، میر جلال الدین
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1391
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 398877
صفحه از 1250
پرینت  ارسال به