اعتبار نباشد. اعتبار درين معنى بر قبولِ‏^۱ فحولِ علما و كتبِ شيوخِ معتمد باشد. و مجبّران بايد كه قياس كنند اين معنى را با دِرّه ^۲ و باروى‏^۳ حلب كه به همه حال على به از عمر، و ذوالفقار از درّه كمتر نيست.
امّا حديثِ خيبر و در كَندن و ظفرِ علىِ‏ّ مرتضى و بازگشتن لشكر بى‏ظفر پيش از رفتنِ اميرالمؤمنين از آن ظاهرتر است و روشن‏تر و معروف‏تر و مشروح‏تر، در تفاسير و تواريخِ طوايفِ مسلمانان كه خواجه رافضى‏بوده ناصبى‏شده به نقض و انكار ياد كند؛ از آن كه شعراىِ عرب و عجم با نظم ^۴كرده‏اند و اخبارِ رسول به شرحِ آن معروف، ^۵ و حسّانِ ثابت كه شاعرِ مصطفى بود، آن روز اين حال به نظم آورده است، و پيشِ رسول خوانده است، و مقبول و مسموع آمده. شعر:

و كان عليٌّ أرمد العين يبتغي‏دواءاً فلمّا لم يحسّ مداويا
شفاه^۶رسول اللَّه منه بتفلةٍفبورك مرقيّاً و بورك راقيا
و قال ساُعطي الرّاية اليوم صارماًكميّاً محبّاً للرّسول مواليا
^۷
يحبّ الإله و الإله يحبّه‏به يفتح اللَّه الحصون الأوابيا
فأصفي بها دون البريّة كلّهاعليّاً و سمّاه الوزير المؤاخيا^۸

علىِ‏ّ مرتضى است و اولاد او و ^۱ چنان است كه متعصّبان بنى اميّه و مروانيان بعد از قتلِ حسين‏^۲ به افضليت و منقبتِ على طاقت نمى‏داشتند. جماعتى خارجيان از بقيّتِ سيفِ‏^۳على و گروهى بددينان‏^۴ را به هم جمع كردند تا مغازى‏هاىِ به دروغ و حكاياتِ بى‏اصل وضع كردند در حقِ‏ّ رستم و سرخاب و اسفنديار و كاووس و زال، و غير ايشان. و خوانندگان را بر مُرَبَّعاتِ‏^۵ اسواقِ بلاد ممكَّن كردند تا مى‏خوانند تا ردّ باشد بر شجاعت و فضلِ اميرالمؤمنين، و هنوز اين بدعت باقى مانده است كه به اتّفاقِ امّتِ مصطفى، مدح گبركان خواندن بدعت و ضلالت است. خواجه اگر منقبتِ على از مناقب‏خوانان نمى‏تواند شنيد، بايد كه بدان هنگامه‏ها مى‏رود * به زير طاقِ باجگر و صحراىِ درغايش‏^۶كه اين مصنّف را در آن هنگامه‏ها *^۷ از دو گونه مقصود حاصل است. المعنى‏^۸مفهوم كه به همه حال فضل و منقبتِ علىِ‏ّ مرتضى تيرِ جان و خارِ ديده خارجيان است.
^۹و حديثِ منجنيق و سلاسل ^۱۰ به نزديكِ شيعه بر آن معوّل‏^۱۱ نكرده‏اند و در كتبِ معروفان مذكور نيست و خواجه امام رشيد الدّين رازى كه استادِ اهلِ زمانه خود بود در علمِ اصول، بدين حديث انكار كردى و نامعتمد و نامعوَّل دانستى. پس اگر شعرا براىِ زينتِ شعر كلمتى گويند و خوانندگان براىِ رونقِ خود چيزى خوانند، بر آن