كار، سعىهاى بليغ نمودند تا قِلاعِ آن ملاعين قلع كردند و اهلِ جهان را از شرِّ ايشان برهانيدند؛ جزاهما اللَّهُ خيراً».
و اينكه مصنّف رحمه اللَّه عليه گفته (ص 242): «و خاندان شيرزادان».
گويا مراد، همان خاندان است كه مستوفى در اواخر تاريخ گزيده (ص 846 - 847 چاپ لندن، و ص 806 - 807 چاپ اميركبير) به شرح حال آن خاندان چنين پرداخته است: «شيرزاديان، اوّلشان شيرزاد بن شيران نامى بوده از اواسط النّاس قزوين و او را گلّه گوسفند بودى، پسرش حاجى بدرالدين را املاك و اسباب زياده شد، به حضرت اوكتاقا آن رفت و راه الغبتكچى قزوين بستد. پسرِ او حسامالدين عمر، پيش امير بوقا كه - اميرِ الوس بود - راهِ نيابت يافت و پيشِ پادشاه، مرتبه بلند كرد. چند سال حاكم برّ و بحر مِلك فارس گشت».
و در چاپ امير كبير، عبارت ذيل نيز جزء عبارت متن است: «و املاك نيكو و نعمتى وافر بر او جمعشد. به وقت آن كه امير بوقا چينسكسانك را نكبت رسيد، به حكم يرليغ، او را نيز به ياسا رسانيدند.
اقرباى ايشان از اكابر ارباب قزوين بودند و برادرزاده او خواجه مجدالدين نيز حكومت [فارس ]كرد؛ امّا اكنون در آن قوم، نعمت و املاك نمانده است و كس نيز نه كه از او باز گويند».
و اينكه مصنّف رحمه اللَّه عليه گفته: «و سيّد تقى محمّد به قزوين».
شايد مراد از آن، همان سيّد باشد كه حمداللَّه مستوفى در اواخر تاريخ گزيده ضمن ذكر قبائل قزوين و معرّفى بزرگانى كه از آنجا برخاستهاند، ترجمه او را چنين ياد كرده (ص 842 چاپ لندن به اهتمام ادوارد برون): «و سيّد عزّالدين محمّد كه در آن زمان به غايت بزرگ بود و سيّدى عاقلِ فاضل بود و مجالست او بيشتر با شيخ جمالالدين گيلى بود و اكثرِ بَنين و بَناتِ ايشان، متّقى و پرهيزگار بودند و باشند و از سبّ صحابه محترز؛ و در اين عهد، از ايشان، مولانا مرتضى اعظم اَقضى القضاة و الحكّام، مُبيّن الشَّرايع و الأحكام، سيف الملّة و الدين، محمّد الحسينى، قاضى قضاة، دارالملك سلطانيّه و تومان قزوين و ابهر و زنجان و طارمين است، متابع مذهب امام شافعى و در قطع قضايا از جادّه شرع تجاوز نمىكند».
قيد اخير - يعنى شافعى مذهب بودن - راجع به محمّد اخير است؛ نه به محمّد اوّل. و آن هم، بنا بر زعمِ حمداللَّه مستوفى است، نه مبنى بر حقيقت امر، مخصوصاً با توجّه به فاصله بُعدِ زمانىِ طويل كه بين اين سيّد و مستوفى هست؛ و اللَّهُ العالم بحقيقة الحال.
و اينكه مصنّف رحمه اللَّه عليه گفته (ص 242): «و سيّد على محمّدى با حرمت و رفعت بسيار و اعتقاد نيكو».
مراد، همان سيّد است كه منتجب الدين رحمه اللَّه عليه در فهرست او را چنين ترجمه كرده: «السيّد جمال السّادة أبو الحسن عليّ بن محمّد بن إسماعيل المحمّديّ، ثقةٌ فاضلٌ ديِّنٌ، سفير الإمام عليه السلام».
