پيامبران معصوم‌اند از آنچه با مقتضاى معجزه منافات دارد
جوينى در توضيح مقتضاى معجزه مى‌گويد :
مدلول معجزه، درستى ايشان است در آنچه به ما مى‌رسانند. ۱
و مرحوم سيّد مرتضى علم‌الهدى در الذّخيرة مى‌نويسد :
عندنا أنّه لايجوز على الأنبياء علیهم السلام فعل قبيح في حال النّبوّة و لا فيما تقدّمها و لايجوز عليهم كبير الذّنوب و لا صغيرها.۲
نزد ما اماميّه اين است كه بر انبياء درود خدا بر ايشان ـ ]ارتكابِ[ فعلى زشت جايز نيست؛ چه در حال نبوّت و چه در قبل از آن. همچنين بر ايشان ]ارتكابِ[ گناهان بزرگ و كوچك جايز نيست.
اين نوشتار براى اثبات عصمت انبياء ادلّه و آراى مخالفان را به دقّت بحث و بررسى مى‌كند تا انبياى الهى را از نسبتهاى ناصحيح مبرّا گرداند و حقّانيّت معارف ناب شيعه را كه از اهل بيت علیهم السلام دريافت كرده است، نمايان سازد.
معناى عصمت
1. عصمت در لغت
واژه‌نگاران عصمت را به‌معناى منع و حفظ و امساك مى‌دانند. ۳ در معجم
مقاييس اللّغة چنين آمده است :
عصم: العين و الصّاد و الميم، أصل واحد صحيح يدلّ على إمساک و منع... و المعنى في ذلک كلّه معنى واحد. من ذلک العصمة: أن يعصم الله تعالى عبده من سوء يقع فيه.۴
اين كلمه دلالت مى‌كند بر حفظ كردن و منع و... كه همه يك مفهوم دارند.
1.امام‌الحرمين، ص ۳۵۶
2.علم‌الهدى، ص ۳۳۷
3.. ر. ك: الصحاح، ج ۴، ص ۱۹۸۶؛ لسان العرب، ج ۱۲، ص ۴۰۳ ؛ اقرب الموارد، ج ۳، ص ۵۶۶؛ مفردات،ص ۵۶۹.
4.ابن‌فارس، ج ۴، ص ۳۳۱
