دروغگو بسپارد؟ افزون بر اين، هرچه كار مهم‌تر باشد، اشخاصى هم كه براى انجام آن كار برگزيده مى‌شوند، بايد دقيق‌تر و تواناتر باشند و روشن است كه وحى الهى بدان حد مهمّ است كه هيچ امر ديگرى در ميان خلق به اهميّت آن نمى‌رسد. پس جاى هيچ شكّ و شبهه‌اى نيست كه خداى تعالى در انتخاب پيامبرانش، بهترين، كامل‌ترين و پاك‌ترينِ خلق را برمى‌گزيند.
اين مطلب در كتب كلامى به صورتهاى مختلف بيان شده است كه به برخى از آنها اشاره مى‌شود :
مرحوم علامه حلّى در مسئله هفتم از نبوّت مى‌گويد :
و مذهب اوّل (در اينكه نبى واجب است كه معصوم باشد) اصحّ است، وگرنه جايز است از او نقصان و زياده به بعضى شرعيّات و تحريف و تبديل و كذب بر خداى تعالى. پس به آنچه خبر دهد از خداى تعالى اعتماد نمى‌ماند و مرتبه و حرّيّت او از دلها ساقط مى‌شود و جزم به راستگويى او حاصل نمى‌شود، بلكه گمان صدق به او نخواهد بود؛ پس فايده فرستادن پيغمبر عبث خواهد بود. ^۱
مرحوم طبرسى نورى در دليل دوم عقلى وجوب عصمت انبياء مى‌گويد :
اگر بعثت نمايد شخص جايزالخطاء و السّهو و من يجوز عليه الكذب و الافتراء را به‌سوى عباد خود در تبليغ احكام و اوامر و نواهى او، كه همه آنها به‌حسب حاقّ واقع نه از روى جزاف و گزاف است، بلكه همه آنها از روى مصالح و مفاسد و محسّنات و مقبّحات واقعيّه‌اند، هرآينه لازم خواهد آمد در اين صورت كه حق سبحانه و تعالى ـ العياذ بالله ـ اغراء نمايد عباد خود را به‌سوى قبايح و منكرات؛ چه آنكه جايز است به‌حسب عقل كه شخص غيرمعصوم جايز الخطاء و النّسيان و الكذب و الافتراء اينكه سهو و خطا نمايد در امر تبليغ، چه در بعض و چه در كلّ فرد... ^۲.
اكثر ادلّه عقلى اقامه شده، نهايت آنچه اثبات مى‌كند، عصمت در ناحيه دريافت