و حفظ و ابلاغ وحى ـ مقام تلقّى و ابلاغ ـ است كه با اضافه كردن دليل نقلى به آن، باقى مقامات و مراحل عصمت نيز تبيين مى‌شود.
1ـ3) آيات
آياتى كه براى اثبات عصمت، به آنها استدلال شده، فراوان است كه به برخى از آنها اشاره مى‌شود :
خداوند متعال درباره هدف رسالت مى‌فرمايد :
(و ماأَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلا لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللهِ)۱.۲
و ما فرستاده‌اى را نفرستاديم، مگر اينكه به اذن خدا از او اطاعت كنند.
امر به اطاعت در اين آيه شريفه، مطلق است. بنابراين، هرگونه پيروى از رسولان الهى را بدون هيچ قيدى واجب و لازم مى‌شمارد. از اين‌رو، آيه به همان فهم ثابت عقلايى اشاره مى‌كند كه آيا مى‌شود فرستاده خدا شخصى باشد كه دچار تحريف يا نسيان يا... باشد؟ آيا خدا چنين شخصى را مطاع بندگان خويش قرار مى‌دهد؟!
در آيات ديگرى خداوند مى‌فرمايد :
(عَالِمُ الْغَيْبِ فَلا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا * إِلّا مَنِ ارْتَضَى مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُکُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا * لِيَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالاتِ رَبِّهِمْ وَأَحَاطَ بِمَا لَدَيْهِمْ وَأَحْصَى كُلَّ شَيْءٍ عَدَدًا)۳
داناى غيب، خداست و كسى را بر علم غيب خود آگاه نكرده است * مگر آن كس را كه از رسولان، برگزيده است و براى محافظت او از پيش رو و پشت سر نگهبانى مى‌گمارد * تا بدانند كه آن رسولان پيغامهاى پروردگار خود را به خلق رسانيدند. و خدا به آنچه نزد رسولان است، احاطه كامل دارد و به شماره هر چيز داناست.
از اين آيات، به‌خوبى فهميده مى‌شود كه از زمانى كه وحى از جانب خداوند صادر مى‌گردد، نبى در دريافت و حفظ و ابلاغ آن به مردم، تحت نگهبانى مأموران
