الهى قرار مى‌گيرد تا پيام خداوند بدون هيچ نقص و تحريفى ـ چه عمدى و چه سهوى ـ به مردم رسانده شود. زيرا اگر از آن كاسته شود يا به‌درستى به مردم رسانده نشود، با آنچه مطلوب خداوند بوده است، مغايرت دارد. البتّه با اينكه تصريح آيه، ابلاغ وحى است، با توجّه به ابتداى آيه كه پيامبر را از غيب خود آگاه مى‌كند و براى او حافظ قرار مى‌دهد و هم اينكه ابلاغ، بدون دريافت و حفظ آن صورت نمى‌گيرد، پس آيه در مقام بيان هر سه مرحله اخذ، حفظ و تبليغ وحى است.
1ـ4) روايات
روايات رسيده دالّ بر عصمت خاندان وحى و رسالت، در حدّ تواتر، بلكه فوق تواتر است كه به چند مورد آن اشاره مى‌شود :
سؤال مأمون از حضرت رضا علیه السلام و پاسخ ايشان :
يَا ابْنَ رَسُولِ اللهِ أَلَيْسَ مِنْ قَوْلِکَ إِنَّ الأنْبِيَاءَ مَعْصُومُونَ؟ قَالَ: بَلَى.۱اى فرزند رسول الله، آيا اين، فرموده شما نيست كه انبياى الهى معصوم‌اند؟ حضرت فرمودند: بله.
سليم‌بن قيس از امير المومنين علیه السلام روايت مى‌كند كه درباره ويژگى صاحبان امر فرموده‌اند :
إِنَّمَا أَمَرَ بِطَاعَةِ أُولِي الأمْرِ لأنَّهُمْ مَعْصُومُونَ مُطَهَّرُونَ لا يَأْمُرُونَ بِمَعْصِيَتِهِ.۲همانا ]خداوند[ به اطاعت كردن از صاحبان امر فرمان داده است؛ زيرا ايشان معصوم و پاكيزه‌اند و به معصيت او امر نمى‌كنند.
و حضرت هادى علیه السلام در مقام درود به پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله مى‌فرمايند :
الْمُوَيَّدِ بِالنُّورِ الْمُضِيءِ وَ الْمُسَدَّدِ بِالأمْرِ الْمَرْضِيِّ، الْمَعْصُومِ مِنْ كُلِّ خَطَإٍ وَ زَلَلٍ، الْمُنَزَّهِ مِنْ كُلِّ دَنَسٍ وَ خَطَلٍ۳.
1.مجلسى، ج ۱۱، ص ۷۸، ح ۱ (باب ۴ از كتاب النبوة)
2.صدوق، الخصال، ج ۱، ص ۱۳۹
3.مجلسى، ج ۱۰۲، ص ۱۷۸ (باب ۵۷ از كتاب المزار)
