1.رجال النجاشى، ص ۴۳۴، ش ۱۱۶۴؛ فهرست، ابن النديم، ص ۲۲۴؛ الذريعة، ج ۱۰، ص ۱۸۳، ش ۴۰۵. در باره مخالفت هشام با فلسفه، يادكرد اين مطلب نيز سودمند است كه بنا بر گزارشى، هشام جان خود را به دليل مخالفت با فلسفه از دست داد. بنا به گفته يونس بن عبد الرحمان، يحيى بن خالد برمكى با ملاحظه طعن هشام بر فلاسفه، علاقه‏مند شد كه با سعايت نزد هارون، اسباب كشتن وى را فراهم كند. (رجال الكشّى، ج ۲، ص ۵۳۰).

2.شيخ نجاشى، فضل بن شاذان را از راويان ثقه امام جواد (و نيز امام رضا بنا برقولى) و از فقها و متكلّمان اماميه و ارجمند در ميان ايشان شمرده است. وى ردّيّه‏هاى متعدّدى بر گروه‏هاى فكرى و افراد مختلف چون اهل تعطيل، حشويه، ثنويه، برخى فرق غاليان، محمّد بن كرام، اصم (از متكلّمان معتزله) و حسن بصرى (در بحث تفضيل) نگاشته بوده است (ر.ك: رجال النجاشى، ص ۳۰۶ - ۳۰۷).

3.رجال النجاشى، ص ۲۰۶، ش ۸۰۴.

4.الفهرست، طوسى، ص ۱۹۸؛ معالم العلماء، ص ۱۲۶، ش ۶۲۷.

5.رجال النجاشى، ص ۳۰۷.

6.همان، ص ۲۲۰، ش ۵۷۵ .

7.همان، ص ۲۶۶، ش ۶۹۱. وى به نقل نجاشى در اواخر عمر به غلو كشيده شد و مذهبش فاسد گشت و كتاب‏هاى بسيارى تصنيف كرد كه بيشتر آنها مبتنى بر فساد است.