1.همان، ص ۲۶۹، ش ۷۰۴؛ فرج المهموم، ص ۱۲۳؛ الذريعة، ج ۱۰، ص ۲۱۷، ش ۶۱۴. بنا به گزارش نجاشى، وى عالم به اخبار و آثار و سير و شعر و نسب و يگانه روزگار و داراى پيشينه معتزلى بوده است.

2.همان جا. ممكن است مقصود از منطق در عنوان اثر ياد شده، مباحث زبانى - ادبى باشد نه «منطق». چنان كه نام ديگر اثر وى كتاب الردّ على أهل العروض بوده است. (ر.ك: همان جا). نيز در عنوان اثر اديب به نام ابن سكّيت يعنى اصلاح المنطق (همان، ص ۴۴۹، ش ۱۲۱۴)، مقصود، مباحث زبانى است.

3.همان، ص ۴۰۰. احتمال دارد مقصود از فيلسوف، همان يحيى بن عدى باشد كه شريف مرتضى نيز آثارى در نقد وى نوشته است. بسنجيد با الهيات الهى و الهيات بشرى (نظرها)، ص ۷۱۷ و ۸۹۱.

4.ابو زكريّا يحيى بن عدى (۲۸۰ - ۳۶۴ق) منطقى‏اى مسيحى و مهم‏ترين شاگرد ابونصر فارابى و پيشواى فيلسوفان و منطق‏دانان عصر خود بوده است. وى آثار بسيارى نگاشته و ترجمه كرده است. بيهقى وى را شارح كتاب‏هاى ارسطو و تلخيص كننده آثار فارابى معرفى كرده است (الفهرست، ابن النديم، ص ۳۲۲؛ تتمّة صوان الحكمة، ص ۹۷؛ عيون الأنباء فى طبقات الأطباء، ص ۳۱۷ - ۳۱۸؛ معجم المؤلّفين، ج ۱۳، ص ۲۱۱ - ۲۱۲).

5.رجال النجاشى، ص ۲۷۰؛ الذريعة، ج ۱۰، ص ۲۳۷، ش ۷۴۰ و ۷۴۸ و ۷۵۰.

6.بنا بر ضبط فهرست بصروى كه همان گونه كه مرحوم جعفرى نيز يادآور شده («تاريخ كلام الاماميه (۲)»، فصل‏نامه تراثنا، ش ۳۲، ص ۱۰۰)، صحيح به نظر مى‏رسد.

7.در فهرست بصروى نام اين اثر مسألة فى الردّ على يحيى بن عدى النصرانى فيما يتناهى ولا يتناهى ضبط شده است (رياض العلماء، ج ۴، ص ۳۶). از اشاره سيّد مرتضى بر مى‏آيد كه موضوع اين رساله، امتناع صدور افعال ابتدايى لايتناهى از يك فاعل است. براى اجمالى از اين بحث با ارجاع تفصيل آن به اثر ياد شده، ر.ك: الملخص فى اُصول الدين، ص ۶۲.