جايگاه اصطلاح «شيعه اصوليّه» در گفتمان كلامى عبد الجليل قزوينى رازى‏ - صفحه 373

عنوان «الشيخ الواعظ»،۱ بيانگر اين ويژگى در وى است. از تاريخ تولّد و وفات عبد الجليل، اطّلاعى در دست نيست؛ امّا از برخى قرائن، مشخص مى‏شود كه تولّد وى در اواخر قرن پنجم و وفاتش در نيمه دوم سده ششم هجرى، يعنى پس از سال 560 ق، بوده است.۲ گزارش صريح عبد الجليل نشان مى‏دهد كه وى قلمى عالمانه و مملوّ از پيچيدگى‏ها و ظرافت‏هاى علمى داشته است و كتاب نقض را بر خلاف ديگر آثارش، به زبانى ساده براى عموم مردم نوشته است.۳
عبد الجليل قزوينى رازى، اطلاعات دقيقى از جغرافياى مذهبى ايران در آن دوره و به ويژه شيعيان، در اختيار ما قرار مى‏دهد. به گفته وى در آن دوره، شيعيان، حنفيان و شافعيان، سه شاخه اصلى مذاهب ايران بوده‏اند. بر اساس تقسيم‏بندى‏اى كه وى از جغرافياى مذهبى ايران در آن دوره ارائه مى‏كند، ديگر فرقه‏هاى اسلامى همچون حنابله و مالكيان، به نحوى زيرمجموعه حنفيان، شافعيان و شيعيان هستند.۴
در اين ميان، جدال‏هاى مذهبى، تأثير و تأثّرات زيادى بر اماميّه گذاشته است كه شايد مهم‏ترين آنها تأثير جدال‏هاى مذهبى حنفيان و شافعيان در سده ششم، بر مذهب اماميّه بوده باشد كه سبب پيشرفت تشيّع امامى در اين دوره، در نقاط مختلف ايران شده است.۵ در عين حال، نبايد از تأثير جريان سياسى - مذهبى اسماعيليان نزارىِ ايران در اين دوره غافل شد.۶

1. طرح مسئله‏

عبد الجليل قزوينى رازى در كتابش بارها و بارها از گروهى در اماميّه به عنوان «شيعه اصوليّه» ياد مى‏كند. وى اين گروه را نماينده تفكّر اصيل امامى معرّفى مى‏كند و خود را

1.فهرست منتجب الدين، ص ۸۷.

2.نقض، ص بيست وسه (مقدّمه مصحّح).

3.همان، ص‏۷.

4.همان، ص‏۵۰۶.

5.تاريخ تشيّع در ايران، ص ۵۰۶ - ۵۰۷.

6.در اين زمينه، ر.ك: فرقه اسماعيليه، مارشال گودوين هاجسون. اين كتاب، از معدود آثارى است كه در باره اسماعيليان نزارى ايران، نگاشته شده است.

صفحه از 426