همچون ناصبيه و حشويه است، نه باورهاى معتدل سنّيان؛ اگرچه اين باورها را نيز از انتقادهاى علمى خود بى‏نصيب نمى‏گذارد.
عبد الجليل پيروان ابوحنيفه را به دو گروه وفادار و خيانتكار تقسيم مى‏كند و «حنفيان نيكواعتقاد و بى‏خيانت» را مى‏ستايد.^۱ مراد او از وفادارى به ابوحنيفه، وفادارى به مذهب كلامى اوست. مذهب اعتقادى ابوحنيفه، به ديدگاه اهل عدل و توحيد نزديك بود؛ امّا گروهى از حنفيان عراق، به پيروى از شاگردان ابوحنيفه (مانند ابو يوسف)، مذهب اعتقادى ابوحنيفه را ملتزم نشدند و به پيروى از مذهب فقهى او قناعت كردند. عبد الجليل، با شمردن باورهاى درست ابوحنيفه، از پيروان او مى‏خواهد كه از امام خود جدا نشوند و در اعتقادات نيز، فاصله خود را با ابوحنيفه كمتر كنند.
امام بوحنيفه كوفى - رضى اللَّه عنه - ... از بزرگان تابعين است و چند صحابى را ديده است؛ چون جابر عبد اللَّه و انس مالك ... و همه روايت از محمّد باقر و جعفر صادق كند و موحّد و عدلى مذهب بوده است و به آل مصطفى تولّا كرده است ... و با رحمت و جوار خداى باشد.^۲