بد راحله اى است نفس من را ز هواوا حسرت از اين نفس من و واعجبا
از دست زبان و نفس خود ، وا اسفازان رو كه دلير گشته در امر خدا

الهي قرعت باب رحمتك بيد رجائي ، وهربت إليك لاجئاً من فرط

أهوائي ، وعلقت بأطراف حبالك أنامل ولائي

اى آن كه كريمى و رحيمى و حميدبر درگه رحمتت زدم دست اميد
سوى تو گريزان شدم از نفس و هوادست من و دامان تو اى ربّ مجيد

فاصفح اللّهم عمّا أجرمته ^۱ من زللي وخطائي

اى آن كه نموده اى بسى لطف و عطااز روى كَرَم در گذر از جرم و خطا
افتاده ام از هواى نفسم به هلاكاز عفو و كَرَم مرا بپوشان تو غِطا

وأقلني اللّهم من صرعة ردائي ^۲ ؛ فإنّك سيّدي ومولاي ومعتمدي

ورجائي ، وغاية مناي في منقلبي ومثواي

مولاى كريمى و حميدى و مجيدآقاى منى و تكيه گاهى و اميد
اى غايت آرزوى من در دو سرادارم ز تو اميد بهشت جاويد