در عام الفيل ، هنگام طلوع فجر و اين كه روزه او مساوى است در نزد خداوند ـ جلّ جلاله ـ روزه يك سال را چنين يافتيم در بعضى از اخبار كه روزه او معادل است اين مقدار از اوقات را. پس اگر اين خبر ثابت است از آن حضرت ، بسا باشد كه از براى او تأويل است كه بتوان اعتماد كرد بر آن ، وإلاّ مقتضاى عقل و نقل اين است كه فضل روزه اين روز معظم ، مشاراليه به قدر تعظيم خداوند ـ جلّ جلاله ـ باشد ، مر اين روز را و فوايد مولود در آن ، مگر آن كه از براى آن سال كه معادل روزه آن روز است ، فضيلتى باشد كه از براى ساير سال ها نباشد. بعد از آن ، عبارت شيخ مفيد را در كتاب حدائق الرياض و زهرة المرتاض نقل فرموده ، مطابق آنچه ما از مسارنقل نموديم. ۱
و از علماء مئه سادسه ، شيخ محدّثين محمد بن على بن شهر آشوب مازندرانى ، در كتاب مناقب ۲ كه كتابى به آن اتقان و متانت ديده و شنيده نشده ، تصريح نمودند به هفدهم ، و از اهل سنّتْ نقل خلاف كردند و از روز دوازدهم ، اسمى نبردند و همچنين ، شيخ ايشان ، ابى على محمد بن احمد بن على شهيد نيشابورى ، معروف به ابن الفتال و به ابن الفارسى ، در كتاب روضة الواعظين ۳ و امين الاسلام فضل بن حسن طبرسى ، صاحب مجمع البيان در كتاب اعلام الورى ۴ و ايشان نيز در نقل خلاف از اهل سنّت ، اسمى از دوازدهم نبردند [ و] همان دوم و دهم را نقل كردند و متبحّر فقيه محمد بن ادريس در «كتاب صوم» سرائر ۵ و در فن تواريخ و لغات ، در عصر خود بى نظير بودند و قطب راوندى سعيد بن هبه اللّه ،
1.الاقبال بالأعمال السنية ، ج۳ ، ص۱۲۱ـ۱۲۲.
2.مناقب آل ابى طالب ، تحقيق: د.يوسف البقاعى ، بيروت: دارالأضواء ، ۱۴۱۲ق ، ج۱ ، ص۲۲۲.
3.روضة الواعظين ، منشورات الشريف الرضى ، ج۱ ، ص۷۰.
4.اعلام الورى ، تحقيق: قم: مؤسسة آل البيت ، ۱۴۱۷ق ، ص۴۲.
5.السرائر ، ج۱ ، ص۴۱۸. تقريباً همه فقها در مبحث «صوم» ، از استحباب روزه گرفتن در اين روز ، سخن گفته اند.
