نحوى كه آن را از بديهيات شمُرَند و همين قسم سيره و عمل ، بالنسبه به روز هفدهم هم هست و اگر قواعد تودّد دولتين ، مقتضى الحاد است در رسوم و آداب ، حتّى در امر دينيه ، پس بهتر آن است كه دُوَل ديگر ، متابعت كنند دولت عليّه ايران را ؛ چه ، سند اخبار علماء اماميه و عمل ايشان ، منتهى مى شود به اهل بيت پيغمبر صلى الله عليه و آله و هر كس ، تاريخ ولادت و عمر و وفات آباء و امّهات خود را بهتر داند از اجانب. البته حضرت جعفر بن محمد عليهماالسلام تاريخ وقايع جدّ خود را بهتر داند از محمد بن اسحاق كه در عصر آن جناب بود ، با آن كه مثل مالك بن انس امام مالكيه ، او را كذّاب داند و شيخ بخارى در صحيح خود ، از او نقل نكند.
وقتى عبد اللّه بن الحسن بن الحسن عليهم السلام در مجلس هشام بن عبد الملك بود ، كلبى نيز حاضر بود. هشام از عبد اللّه پرسيد از مقدار عمر صديقه طاهره عليهاالسلام ، جوابى داد. از كلبى پرسيد. به خلاف او جواب داد. هشام به عبد اللّه گفت: نمى شنوى كلبى چه مى گويد؟ عبد اللّه گفت: أمير المؤمنين ، سؤال كرد از من از حال مادر من ، و من داناترم به او ، و از كلبى از مادر خودش پرسيد كه او داناتر است به او.
و فاضل نحرير ، على بن عيسى اربلى در كشف الغُمة ، بعد از نقل اقوال اهل سنّت مى فرمايد: اختلاف ايشان در روز ولادت آن جنابْ سهل است ؛ زيرا كه عارف نبودند به آن و نويسنده و خواننده نبودند به ضبط مواليد پسرهاى خود. امّا اختلاف ايشان در روز وفات آن جناب ، عجيب است و تعجّبى در اين نيست به اختلاف ايشان در اذان و اقامه ، الخ. ^۱
و چنين است كه فرموده ده سال ، تقريباً ، مرد و زن صغير و كبير ، در سفر و حَضَر ، در پنج وقت در هر شبانه روز ، كلمات اذان و اقامه را شنيدند ، با قلّت و