ترجمه اربعين شيخ بهايي

شرح و توضیح چهل حدیث در موضوعات مختلف دینی است که به انتخاب و سلیقه آن عالم بزرگوار به زبان عربی نگاشته شده است.

این کتاب، یکی از بهترین نگاشته ها با عنوان چهل حدیث است که زیبایی و فخامت خود را وام دار جامعیت شیخ بهایی و سلیقه خاصّ وی در مباحث حدیثی و فقه الحدیثی است.

ایشان، کتاب خود را با روایت حفظ چهل حدیث، آغاز کرده و تمام جوانب فقه الحدیثی آن را تبیین کرده است. آن گاه، به ترتیب ابواب فقهی روایاتی را در باره وضو، نماز، زکات، روزه، حج، جهاد نفس و امر به معروف، مطرح کرده و مسائل و مباحث مهم هر عنوان را تحلیل می کند. پس از آن، روایات اخلاقی ـ اجتماعی مورد نیاز مسلمانان را مطرح و به شایستگی تبیین می کند. برخی از روایات، همانند «وصیت امیر المؤنین»[۱] یا «مناهی رسول اللّه (ص)»[۲]، در بردارنده ریز موضوعات فراوانی هستند.

مباحث اختلاف احادیث طلب علم را نیز در اواخر کتاب، مطرح کرده است. روایات آخر کتاب به توبه، مرگ و جایگاه روح پس از مرگ، اختصاص یافته است.

شیوه نویسنده معمولاً این گونه است: ابتدا به مفردات و ترکیبات روایت پرداخته و پس از تبیین روایت، اشکال ها و شبهه های احتمالی را بررسی می کند.[۳]

این مجموعه را می توان دوره خلاصه و تعمیق معارف دینی برشمرد. این کتاب به زبان عربی نوشته شده و تصحیح جدید آن نزدیک به ششصد صفحه است.

[۱]. ر. ک: الأربعون حدیثاً، شیخ بهایی: ص ۳۰۱ ـ ۳۱۵.

[۲]. ر. ک: همان: ص ۳۶۷ ح ۳۸۴.

[۳]. برای نمونه، ر. ک: همان: ص ۳۱۱ توجیه استغفار المعصومین(ع)....