سخن از غيبت، به هنگام بيان نزديك ترين حالت شيعه به خدا

۰.امام صادق عليه السلام مى فرمايند:نزديك ترين حالت اين گروه (شيعه) به خداوند و برترين وضعيتى كه براى ايشان مى پسندد، هنگامى است كه حجّت خداوند را نيابند؛ پس از ايشان پوشيده شود و برايشان ظاهر نگردد و مكانش را ندانند. اينان در چنين حالتى مى دانند و يقين دارند كه حجت و ميثاق خداوند باطل نمى شود. پس در آن هنگام، صبح و شب انتظار فرج بكشيد. همانا سخت ترين غضب خداوند بر دشمنانش، زمانى است كه حجّت الهى را نيابند و برايشان ظاهر نگردد. خداوند مى داند كه اوليائش ترديد نمى كنند، و اگر مى دانست كه شك مى كنند، حجّتش را از ايشان چشم برهم زدنى پنهان نمى ساخت.

نعمانى اين حديث را با دو سند از كلينى نقل مى كند. ^۲ هم چنين آن را با سندى ديگر از محمد بن همام ^۳ روايت مى كند.
شيخ صدوق اين حديث را با دو سند ^۴ و شيخ طوسى با يك سند ^۵ و طبرسى با دو سند ^۶ ثبت كرده اند.

سخن از غيبت، و كلام صاحب الامر (عج) در آن

۰.امام باقر عليه السلام مى فرمايد:براى صاحب اين امر غيبتى است كه در آن مى گويد: «هنگامى كه ترسيدم از شما فرار كردم؛ پس پروردگارم به من حكمت داد و مرا از فرستاده شدگان گردانيد» ^۷

نعمانى اين حديث را از ابن عقده نقل مى كند ^۸ و شبيه به مضمون آن را از محمد بن همام ^۹ و عبدالواحد بن عبداللّه بن يونس ^۱۰ نيز روايت مى كند.
شيخ صدوق روايت بالا را از همان طريق محمد بن همام با واسطه محمد بن ابراهيم بن اسحاق

1.تقريب المعارف، ص۱۹۱.

2.الغيبة، ص۱۶۲، ح۲؛ الكافى، ج۱، ص۳۳۳، ح۱.

3.همان، ص۱۶۱ ـ ۱۶۲، ح۱.

4.كمال الدين، ج۲، ص۳۳۷، ح۱۰.

5.الغيبة (طوسى)، ص۴۵۷.

6.اعلام الورى بأعلام الهدى، ص۴۳۰.

7.سوره شعراء، آيه ۲۱.

8.الغيبة، ص۱۷۴، ح۱۰.

9.همان، ص۱۷۴، ح۱۱.

10.همان، ص۱۷۴ ـ ۱۷۵، ح۱۲.